Manon - Patrick Fiori

Elle chante et moi je crie

Elle rit et moi je pleure

Elle rêve et moi je prie

Elle danse et moi j’en meurs

J’en crève et je suis content

Mon dimanche c’est Manon

Son soleil c’est mon printemps

Mais Manon me dit non

Manon c’est de l’eau et moi je l’aime

Je meurs de soif près de la fontaine

L’amour Manon m’a ouvert les veines

Toute l’eau du ciel tombe dans mes yeux

Je t’aime je t’aime

Murmurent les sources bleues

Je ne suis qu’un paysan

Un pauvre faiseur d’abeilles

Un quêteur de mauvais temps

Un vendangeur de merveilles

Mais moi j’irais comme un chien

Je marcherai dans ton port

L’hiver quand t’iras pas bien

Je me coucherai sur toi

Ma fortune mon nom

Pour l’amour de Manon

Zij zingt en ik schreeuw

Zij lacht en ik huil

Ze droomt en ik bid

Ze danst en ik sterf

Ik ga dood en ik ben gelukkig

Mijn zondag is Manon

Zijn zon is mijn lente

Maar Manon zegt me nee

Manon is water en ik hou van haar

Ik sterf van de dorst bij de fontein

Liefde Manon opende mijn aderen

Al het water uit de lucht valt in mijn ogen

ik hou van jou Ik hou van jou

Fluister de blauwe bronnen

ik ben maar een boer

Een arme bijenmaker

Een zoeker naar slecht weer

Een oogster van wonderen

Maar ik zou gaan als een hond

Ik zal in je haven wandelen

Winter als je je niet goed voelt

Ik zal op je liegen

mijn fortuin mijn naam

Voor de liefde van Manon