Elles - Patrick Fiori

Ces clichés démodaient

Dans les rengaines à deux sous

Partout faut-il ajouter d´autres rimes

A ces millions de poèmes

Entre nous

C´est du déjà vu

Je sais

Mille fois rebattu

On n´en peut plus de ces histoires

Où pourtant chacun d´entre nous s´est perdu

Mais passe les gens, le temps futile

Que nous reste-t-il?

Indélébile

Elles

Premières et dernières

Sœurs, amantes, mères

Fidèles lumières

Elles

Dans les nuits trop sombres

Elles

Quand tout vacille et s´effondre

Elles

Au bout du monde

Les hommes jouent à la peur,

Au pire, au pouvoir, à mourir,

Au hasard, à se haïr ou se mentir, au plaisir

Les hommes jouent

Les hommes se toisent, rêvent

Et boivent et s´autorisent

Petits soldats dérisoires

Ils se défient puis se défilent

Les hommes jouent

Les armes et les tombes,

Et les champs d´horreur

Au milieu des cendres

Et des douleurs

Elles

Pour nourrir et guérir

Caresser, sourire,

Et l´ombre éclaircir

Elles

Et d´autres ciels à venir

Pour enfanter plutôt qu´anéantir

Et tout reconstruire

Tout reconstruire

Et même

L´une d´entre elle est la mienne

Comme inespérée, ma providentielle

Elle fait que ma vie vaut la peine

Elle

Mon elle

(Merci à Laurie pour cettes paroles)

Deze clichés waren achterhaald

In deuntjes van twee cent

Overal moeten andere rijmpjes worden toegevoegd

Op deze miljoenen gedichten

Tussen ons

Het is een déjà vu

Ik weet

duizend keer afgezaagd

We kunnen deze verhalen niet meer aan

Waar toch ieder van ons verdwaald is

Maar pass mensen, nutteloze tijd

Wat hebben we nog?

Onuitwisbaar

Zij

Eerste en laatste

Zusters, geliefden, moeders

trouwe lichten

Zij

In de nachten te donker

Zij

Als alles wiebelt en afbrokkelt

Zij

Aan het einde van de wereld

Mannen spelen bang,

In het slechtste geval, aan de macht, om te sterven,

Willekeurig, elkaar haten of tegen elkaar liegen, naar believen

De mannen spelen

Mannen staren elkaar aan, dromen

En drinken en zichzelf toestaan

Belachelijke kleine soldaten

Ze dagen elkaar uit en paraderen

De mannen spelen

Wapens en graven,

En de velden van horror

Tussen de as

en pijnen

Zij

Om te voeden en te genezen

strelen, glimlachen,

En de schaduw wordt lichter

Zij

En er komen nog andere luchten

Bevallen in plaats van vernietigen

En alles weer opbouwen

alles opnieuw opbouwen

En zelfs

Een van hen is van mij

Als onverwacht, mijn voorzienigheid

Ze maakt mijn leven de moeite waard

Zij

mijn zij

(Met dank aan Laurie voor deze teksten)