Pomona For Empusa - Park

Are we still connected or was it just a plot,

To get yourself off, and hope that I’m not

Listening when it happens.

(she said)

I can’t begin to say how sorry I am,

I never meant for this to happen.

The Sun goes down, the knives come out.

I’m on the island you left me on,

Such a sickening strip of sand;

No lifeboats, no getting off.

We give up, we give in, we take what we can;

We’re trapped deep without a second chance.

We give up, we give in, withought blinking;

Jesus Christ, what was I thinking?

Oh these lungs desperatley filled by someone

Starving and sad,

Because you know your lover,

Won’t be back.

All these words, useless and absurd

Such a sight of this,

Makes the harbor and the water sick.

Shall I stay rejected or end up drunk and soft

Like a bitter old man sunk in his veins

Trying not to get caught.

(he says)

I know you didn’t miss the sound that I made;

It’s simple, and sad, and easy to fake.

The liquids down, the knives come out.

I’m on the island you left me on,

Such a sickening strip of sand;

No lifeboats, no getting off.

We give up, we give in, we take what we can;

We’re trapped deep without a second chance.

We give up, we give in, withought thinking;

I’ll be there the night you go down.

Oh these lungs desperatley filled by someone

Starving and sad,

Because you know your lover,

Won’t be back.

All these words, useless and absurd

Such a sight of this,

Makes the harbor and the water sick.

I understand your reasons,

For this awkward dance.

I’d leave me, too,

If I thought I had the slightest chance.

I cry aloud to these sheets they grip back tight.

I fall asleep to the sound of my own life.

If I drink this bottle fast enough,

I might get lucky and won’t wake up.

Zijn we nog steeds verbonden of was het slechts een complot,

Om jezelf af te zetten, en hopen dat ik dat niet ben

Luisteren wanneer het gebeurt.

(ze zei)

Ik kan niet beginnen te zeggen hoezeer het me spijt,

Het was nooit mijn bedoeling dat dit zou gebeuren.

De zon gaat onder, de messen komen tevoorschijn.

Ik ben op het eiland waar je me achterliet,

Zo'n misselijkmakende strook zand;

Geen reddingsboten, geen uitstappen.

We geven op, we geven toe, we nemen wat we kunnen;

We zitten diep vast zonder een tweede kans.

We geven op, we geven toe, zonder te knipperen;

Jezus Christus, wat dacht ik?

Oh deze longen zijn wanhopig gevuld door iemand

uitgehongerd en verdrietig,

Omdat je je geliefde kent,

Zal niet terugkomen.

Al deze woorden, nutteloos en absurd

Zo'n aanblik van dit,

Maakt de haven en het water ziek.

Blijf ik afgewezen of word ik dronken en soft?

Als een bittere oude man verzonken in zijn aderen

Proberen niet gepakt te worden.

(hij zegt)

Ik weet dat je het geluid dat ik maakte niet hebt gemist;

Het is eenvoudig en triest en gemakkelijk te faken.

De vloeistoffen naar beneden, de messen komen eruit.

Ik ben op het eiland waar je me achterliet,

Zo'n misselijkmakende strook zand;

Geen reddingsboten, geen uitstappen.

We geven op, we geven toe, we nemen wat we kunnen;

We zitten diep vast zonder een tweede kans.

We geven op, we geven toe, zonder na te denken;

Ik zal er zijn op de avond dat je naar beneden gaat.

Oh deze longen zijn wanhopig gevuld door iemand

uitgehongerd en verdrietig,

Omdat je je geliefde kent,

Zal niet terugkomen.

Al deze woorden, nutteloos en absurd

Zo'n aanblik van dit,

Maakt de haven en het water ziek.

Ik begrijp uw redenen,

Voor deze ongemakkelijke dans.

Ik zou mij ook verlaten,

Als ik dacht dat ik de minste kans had.

Ik huil hardop tegen deze lakens die ze stevig vastpakken.

Ik val in slaap met het geluid van mijn eigen leven.

Als ik deze fles snel genoeg drink,

Misschien heb ik geluk en word ik niet wakker.