Алый закат - Padillion

Мне осточертела вся эта дорога

Мой путь очень долог, но я всегда молод

Здесь алый закат, не забудь сделать фото

Забил на мечту и бегу на работу

Теряю надежду я на горизонте

Пишусь под биты и считаюсь свободным

«Спасибо всем вам» — прошепчу с телефона

Запомни меня, ведь услышишь так скоро

Работал все время той службой покорной

Дать хлеба и зрелищ — вы стадо с попкорном

Кровавый ручей, пропаду очень скоро

Я бросил себя подыхать под забором

Под небосводом, один с микрофоном

Запутался и не готов я на «скорой»

В последний мой путь, здесь мои же аккорды

В последний мой путь, под свои же аккорды

Так кончается жизнь, я не слышу тех нот

И я так одинок, кровь сочится в окно

Мне так хочется жить, но никто не поймет

И я падал сто раз, а сейчас повезёт

Ik ben deze hele weg moe

Mijn pad is erg lang, maar ik ben altijd jong

Er is hier een scharlaken zonsondergang, vergeet niet een foto te maken

Ik scoorde op een droom en rende naar mijn werk

Hoop verliezen, ik ben aan de horizon

Ik schrijf op beats en ik beschouw mezelf als vrij

"Dank jullie allemaal" - fluister ik door de telefoon

Onthoud mij, want je hoort het zo snel

Werkte de hele tijd door die dienst van de onderdanige

Geef brood en spelen - je bent een kudde met popcorn

Bloedstroom, ik ben heel snel weg

Ik liet mezelf onder het hek om te sterven

Onder de hemel, een met een microfoon

Ik ben in de war en ik ben niet klaar voor een ambulance

Op mijn laatste reis, hier zijn mijn eigen akkoorden

Op mijn laatste reis, naar mijn eigen akkoorden

Dit is hoe het leven eindigt, ik hoor die noten niet

En ik ben zo eenzaam, het bloed sijpelt uit het raam

Ik wil zo leven, maar niemand zal het begrijpen

En ik ben honderd keer gevallen, en nu heb ik geluk