Entre Dos Aguas - Paco de Lucía

Después de haberte amado tanto

De haberte regalado mis noches de amor

Aquí me tienes de nuevo esperando

Necesitando tu lluvia y tu sol

Después de haber nadado en llantos

Mis lágrimas amargas llegaron al mar

Sólo en la arena escuchando cantos de sirena

Qué pena me da

Te quiero y sólo espero

Ser tu compañero cuando llegue el alba

Pan comedero que busca tu plata

Brisa que besa tu piel

Me siento prisionero de los dos luceros

Que alumbran tu cara

Me desespero cuando tú me faltas

Quiero tenerte otra vez

Te estuve en sueños dibujando

Pero yo no alcanzaba tu cara a pintar

Llegando el día desperté flotando

La melancolía de la soledad

Creí morir de desaliento

La vida se agitaba en nostalgias de amor

Como me dolía ver pasar el tiempo

Sin el alimento de tu corazón

Te quiero y sólo espero

Ser tu compañero cuando llegue el alba

Pan comedero que busca tu playa

Brisa que besa tu piel

Me siento prisionero de los dos luceros

Que alumbran tu cara

Me desespero cuando tú me faltas

Quiero tenerte otra vez

Te quiero y sólo espero

Ser tu compañero cuando llegue el alba

Pan comedero que busca tu playa

Brisa que besa tu piel

Me siento prisionero de los dos luceros

Que alumbran tu cara

Me desespero cuando tú me faltas

Quiero tenerte otra vez

Na zoveel van je te hebben gehouden

Dat ik je mijn nachten van liefde heb gegeven

Hier heb je me weer te wachten

Heb je regen en je zon nodig

Na in tranen gezwommen te hebben

Mijn bittere tranen bereikten de zee

Alleen in het zand luisterend naar sireneliedjes

daar heb ik medelijden mee

Ik hou van je en ik hoop alleen

Om je metgezel te zijn als de dageraad komt

Broodeter op zoek naar je zilver

briesje dat je huid kust

Ik voel me gevangene van de twee sterren

die je gezicht oplichten

Ik wanhoop als je me mist

Ik wil je weer hebben

Ik was je aan het tekenen in dromen

Maar ik kon je gezicht niet bereiken om te schilderen

Toen de dag kwam werd ik zwevend wakker

De melancholie van eenzaamheid

Ik dacht dat ik zou sterven van ontmoediging

Het leven werd bewogen in heimwee naar liefde

Hoe het me pijn deed om de tijd voorbij te zien gaan

Zonder het voedsel van je hart

Ik hou van je en ik hoop alleen

Om je metgezel te zijn als de dageraad komt

Broodbak die op zoek is naar jouw strand

briesje dat je huid kust

Ik voel me gevangene van de twee sterren

die je gezicht oplichten

Ik wanhoop als je me mist

Ik wil je weer hebben

Ik hou van je en ik hoop alleen

Om je metgezel te zijn als de dageraad komt

Broodbak die op zoek is naar jouw strand

briesje dat je huid kust

Ik voel me gevangene van de twee sterren

die je gezicht oplichten

Ik wanhoop als je me mist

Ik wil je weer hebben