Tills Ende und Vermächtnis - Ougenweide

Nun lieg' ich hier, ich Eul' und Spiegel

Mein Leben geht zu Ende

Den Spiegel hab' ich euch gezeigt

Damit ihr euch selbst erkennet

Der Eule Weisheit hab' ich auch

Hab' sie oft angewendet

Ich hab' den Pfaffen damit genarrt

Den Fürsten, die Majestäten

Riss Honigdieben an dem Bart

Störte den Papst beim Beten

Bald wird dies alles zu Ende sein

Drum lass' ich zurück das Spiegelein

Vielleicht könnt ihr’s gebrauchen

Ein Pfaff tritt an Tills Sterbebett

Will ihn geistlich zur Ader lassen

«Bereue, Till, was du getan

Und nimm den rechten Glauben an

Eine süßen Tod wirst du sterben dann»

So spricht zu ihm der Gottesmann

«Und bist auch frei von Sünden.»

«Ich will nicht frei von Sünden sein

Und der Tod, der bleibet bitter

Doch sag mir nur, wo ist dein Gott

Mag er nicht selber kommen

Vielleicht würd' er sich freuen dran

An alledem, was ich getan

Ich könnt' einen Narren brauchen.»

Der Priester weist auf das Kreuz, das er trägt

«Schau, ich hab' ihn hergetragen

«Oh, ist er schwach und kränker als ich

Dass sich ein Pfaff' muss plagen

Ich hoff', dein Gott wird bald gesund

Ich brauche ihn in meinem Bund

Drei Ding' will ich noch wagen

Ich schneid den Pfaffen die langen Röcke ab

Die braucht der arme Mann im Winter

Satten Fressern schlag' ich den Dolch in den Hals

Mit dem sie in den Zähnen bohren

Und die, die ohnmächtig sind

Den Bauersmann, sein Weib und Kind

Will ich das Lachen lehren."

Till wurde zu Grabe gebracht

Er hat ein Testament gemacht

Darin er drei beschenket

Ein Teil gehört dem Pfaffenkreis

Ein anderer ist der Fürsten Preis

Der dritte gehört dem Bauern

Als man ihn in die Grube lässt

Die Bahre sich vom Seile löst

Steht aufrecht Eulenspiegel

Man sagt: «Lasst ihn nur aufrecht stan

So wie er’s alle Zeit getan

So soll er jetzt auch bleiben.»

Bald bricht man Tills Kiste auf

Und findet Steine drin zu Hauf

Und keine Spur vom Golde

«Den Schatz stahl uns der Bauersmann!»

Das sagen Fürst und Pfaffen dann

«Dafür soll er uns büßen.»

Soldaten werden aufgehetzt

Und auf die Bauern angesetzt

Um diese zu erschlagen

Tills Steine passen den Bauern gut

Man wirft sie auf die Fürstenbrut

Und die Pfaffen raffen die Röcke

Till Eulenspiegels letzter Streich

Macht zwar den armen Mann nicht reich

Doch hilft’s ihm, sich zu wehren

Die Macht, der man sich meistens fügt

Hat hier doch einmal nicht gesiegt

Durch Eulenspiegels Erbe

Nu lig ik hier, ik uil en spiegel

Mijn leven komt tot een einde

Ik liet je de spiegel zien

Zodat je jezelf herkent

Ik heb ook de wijsheid van de uil

Heb ze vaak gebruikt

Ik heb de priester ermee voor de gek gehouden

De prinsen, de majesteiten

Verscheurde honingdieven bij de baard

Onderbrak de gebeden van de paus

Binnenkort is dit allemaal voorbij

Dus ik laat de spiegel achter

Misschien kun je het gebruiken

Een priester komt naar het sterfbed van Till

Wil hem geestelijk bloeden

"Het spijt me wat je hebt gedaan, Till

En accepteer het juiste geloof

Dan sterf je een zoete dood»

Zo spreekt tot hem de man van God

"En je bent ook vrij van zonden."

"Ik wil niet zondeloos zijn"

En de dood blijft bitter

Maar vertel me waar is je God

Mag hij niet zelf komen?

Misschien zou hij er blij mee zijn

In alles wat ik heb gedaan

Ik kan wel een dwaas gebruiken."

De priester wijst naar het kruis dat hij draagt

'Kijk, ik heb hem hier gedragen'

"Oh, hij is zwakker en zieker dan ik"

Dat een priester moet zwoegen

Ik hoop dat je god snel beter wordt

Ik heb hem nodig in mijn band

Ik wil nog steeds drie dingen riskeren

Ik sneed de lange rokken van de priesters af

De arme man heeft ze nodig in de winter

Ik sla een dolk in de nek van een volle eter

Waarmee ze in hun tanden graven

En degenen die machteloos zijn

De boer, zijn vrouw en kind

Ik wil je leren lachen."

Tot werd begraven

Hij maakte een testament

Daarin geeft hij geschenken aan drie

Een deel is van de geestelijkheid

Een andere is de Prinsenprijs

De derde is van de boer

Toen ze hem in de put lieten

De brancard maakt zichzelf los van het touw

Sta rechtop Uilenspiegel

Ze zeggen: 'Laat hem maar rechtop staan'

Zoals hij altijd heeft gedaan

Zo moet hij nu blijven."

Till's doos wordt snel opengebroken

En vindt er hopen stenen in

En geen spoor van het goud

'De boer heeft de schat van ons gestolen!'

Dat zeggen de prins en de priesters

'Daar zou hij ons voor moeten betalen.'

Soldaten worden opgehitst

En zet op de boeren

om ze te doden

Till's stenen passen goed bij de pionnen

Ze worden op de prinselijke spawn gegooid

En de priesters pakken hun rokken op

Tot de laatste grap van Uilenspiegel

Maakt de arme man niet rijk

Maar het helpt hem om zichzelf te verdedigen

De kracht waaraan men zich het grootste deel van de tijd onderwerpt

Heb hier niet één keer gewonnen

Door de erfenis van Uilenspiegel