Der Blinde Und Der Lahme - Ougenweide

Von ungefähr muss einen Blinden

Ein Lahmer auf der Straße finden

Und jener hofft schon freudenvoll

Dass ihn der andre leiten soll

«Dir», spricht der Lahme, «beizustehen

Ich armer Mann kann selbst nicht gehen

Doch scheint’s dass du zu einer Last

Noch sehr gesunde Schultern hast

«Dir», spricht der Lahme, «beizustehen

Ich armer Mann kann selbst nicht gehen

Doch scheint’s dass du zu einer Last

Noch sehr gesunde Schultern hast

Entschließe dich, mich fortzutragen

So will ich dir die Stege sagen

So wird dein starker Fuß mein Bein

Mein helles Auge deines sein."

Der Lahme hängt mit seinen Krücken

Sich auf des Blinden breiten Rücken

Vereint wirkt also dieses Paar

Was einzeln keinem möglich war

Der Lahme hängt mit seinen Krücken

Sich auf des Blinden breiten Rücken

Vereint wirkt also dieses Paar

Was einzeln keinem möglich war

Du hast das nicht was andre haben

Und andern mangeln deine Gaben

Aus dieser Unvollkommenheit

Entspringet die Geselligkeit

Wenn jenem nicht die Gabe fehlte

Die die Natur für mich erwählte

So würd' er nur für sich allein

Und nicht für mich bekümmert sein

Beschwer' die Götter nicht mit Klagen

Der Vorteil, den sie dir versagen

Und jenem schenken, wird gemein

Wir dürfen nur gesellig sein

Van ongeveer moet een blinde man

Vind een lamme man op straat

En hij hoopt met vreugde

Dat de ander hem moet leiden

"Om je te helpen", zegt de lamme man

Arme ik, ik kan zelf niet lopen

Maar het lijkt erop dat je een last bent

Heb nog steeds zeer gezonde schouders

"Om je te helpen", zegt de lamme man

Arme ik, ik kan zelf niet lopen

Maar het lijkt erop dat je een last bent

Heb nog steeds zeer gezonde schouders

Neem een ​​besluit om me weg te dragen

Dus ik wil je de bruggen vertellen

Dus je sterke voet wordt mijn been

Mijn heldere oog zij de jouwe."

De lamme man hangt met zijn krukken

Uitgespreid op de rug van de blinde

Dus dit stel ziet er verenigd uit

Wat niemand individueel kon doen

De lamme man hangt met zijn krukken

Uitgespreid op de rug van de blinde

Dus dit stel ziet er verenigd uit

Wat niemand individueel kon doen

Jij hebt niet wat anderen hebben

En anderen missen jouw gaven

Van deze imperfectie

Gezelligheid ontstaat

Als dat de gave niet ontbrak

Welke natuur heeft voor mij gekozen

Dus hij zou alleen voor zichzelf

En maak je geen zorgen om mij

Belast de goden niet met klachten

Het voordeel dat ze je ontzeggen

En aan die geven wordt gemeen

We mogen alleen gezellig zijn