For All Its Worth - Orpheus Omega

Torn from the inside, giving all you have,

You’ll run a thousand miles before you take on helping hands,

They take it all for granted, a never-ending feed,

But when the trough is empty, see the failure of the breed

Now run to me, and show me grace,

When within my heart, beats a losing race,

With my chance for the light, to choose my fate,

Disease of the mind, your mediocre trait

Take with ease, from those with hearts of gold,

Their eyes a window, straight into the soul,

What you take for granted, can be taken back,

But you force their hand with lies and vicious tact

Take, for all it’s worth inside,

Leave nothing but the empty shell,

This life sustains not a given few,

It gives up on the good it knew

A fragile state of mind reserved,

For villains posing with the good,

But hesitate, distrust, disassemble all that’s right,

Come seek the chalice of the light

Now run to me, and show me grace,

When within my heart, beats a losing race,

With my chance for light, to choose my fate,

Disease of the mind, your mediocre trait

Inside, your fragile mind, make a mess of what is right,

What gets left behind,

Now feel the shame, for treachery so blunt,

Placed with force upon the brethren that you loved

Now run to me, and show me grace,

When within my heart, beats a losing race,

With my chance for light, to choose my fate,

Disease of the mind, your mediocre trait

Take, for all it’s worth inside,

Leave nothing but the empty shell,

This life sustains not a given few,

It gives up on the good it knew

Take, for all it’s worth inside,

Leave nothing but the empty shell,

This life sustains not a given few,

It gives up on the good it knew

Van binnenuit verscheurd, alles gevend wat je hebt,

Je loopt duizend mijl voordat je helpende handen aanneemt,

Ze vinden het allemaal vanzelfsprekend, een oneindige feed,

Maar als de trog leeg is, zie dan het falen van het ras

Ren nu naar me toe en toon me genade,

Wanneer in mijn hart een verloren race klopt,

Met mijn kans op het licht, om mijn lot te kiezen,

Ziekte van de geest, je middelmatige eigenschap

Neem met gemak, van degenen met een hart van goud,

Hun ogen een venster, recht in de ziel,

Wat u als vanzelfsprekend beschouwt, kunt u terugnemen,

Maar je dwingt hun hand met leugens en wrede tact

Neem, voor alles wat het waard is binnen,

Laat niets anders over dan de lege huls,

Dit leven houdt niet enkelen in stand,

Het geeft het goede op dat het kende

Een fragiele gemoedstoestand gereserveerd,

Voor schurken die poseren met de goeden,

Maar aarzel, wantrouw, demonteer alles wat juist is,

Kom, zoek de kelk van het licht

Ren nu naar me toe en toon me genade,

Wanneer in mijn hart een verloren race klopt,

Met mijn kans op licht, om mijn lot te kiezen,

Ziekte van de geest, je middelmatige eigenschap

Binnenin, je fragiele geest, maak een puinhoop van wat juist is,

Wat blijft er achter,

Voel nu de schaamte, voor verraad zo bot,

Met geweld geplaatst op de broeders van wie je hield

Ren nu naar me toe en toon me genade,

Wanneer in mijn hart een verloren race klopt,

Met mijn kans op licht, om mijn lot te kiezen,

Ziekte van de geest, je middelmatige eigenschap

Neem, voor alles wat het waard is binnen,

Laat niets anders over dan de lege huls,

Dit leven houdt niet enkelen in stand,

Het geeft het goede op dat het kende

Neem, voor alles wat het waard is binnen,

Laat niets anders over dan de lege huls,

Dit leven houdt niet enkelen in stand,

Het geeft het goede op dat het kende