Never Before at the Beauty of Spring - Ordo Rosarius Equilibrio

Never before, at the beauty of spring;

Have I noticed the scent, of so many things

Of maple and cherry, and roses of red;

And the lingering stench, of the wandering dead

No further than nature, I wander to breathe;

The fluttering scent, of flowers and weeds

The quickening scent, of upgrading pines;

Refreshingly green, from the changing in times

'Camouflaged by grief and dissembled in sorrow;

the advent of spring,

in the rise of tomorrow

Shall weather its beauty and relish its pain;

wandering forth in golden rain'

I heed to the singing, of birds in the sky;

Roused by the sprouting, of life that revives

I cherish this season, not lasting for long;

Where the sounding of conflict, is blended song

I heed to the crackle, of opening sprouts;

At the beauty of springtime, where flowers arise

I rest among grass, that is emerald green;

Tranquil with a healthy, abundance of spleen

'Camouflaged by grief and dissembled in sorrow;

the advent of spring,

in the rise of tomorrow

Shall weather its beauty and relish its pain;

wandering forth in golden rain'

Erect and majestic, of blistering crowns;

The oak trees are growing, at the rising of time

On freshly cut grass, on an emerald lawn;

I heed to the sounding, and the making of spawn

Never before, at the beauty of spring;

Have I noticed the scent, of so many things

Of lilies and daisies, and red pimpernel;

And the fluttering scent, of the fires from Hell

'Camouflaged by grief and dissembled in sorrow;

the advent of spring,

in the rise of tomorrow

Shall weather its beauty and relish its pain;

wandering forth in golden rain'

Nooit eerder, bij de schoonheid van de lente;

Heb ik de geur van zoveel dingen opgemerkt?

Van esdoorn en kers, en rozen van rood;

En de aanhoudende stank van de ronddolende doden

Niet verder dan de natuur, ik dwaal af om te ademen;

De fladderende geur van bloemen en onkruid

De verkwikkende geur van het opwaarderen van dennen;

Verfrissend groen, van de veranderende tijden

'Gecamoufleerd door verdriet en verhuld in verdriet;

de komst van de lente,

in de opkomst van morgen

Zal zijn schoonheid doorstaan ​​en genieten van zijn pijn;

ronddwalen in gouden regen'

Ik luister naar het gezang van vogels in de lucht;

Opgewekt door het ontkiemen, van leven dat herleeft

Ik koester dit seizoen, dat niet lang duurt;

Waar het klinken van een conflict, is een gemengd lied

Ik luister naar het geknetter van het openen van spruiten;

Bij de schoonheid van de lente, waar bloemen ontstaan

Ik rust tussen het gras, dat is smaragdgroen;

Rustig met een gezonde overvloed aan milt

'Gecamoufleerd door verdriet en verhuld in verdriet;

de komst van de lente,

in de opkomst van morgen

Zal zijn schoonheid doorstaan ​​en genieten van zijn pijn;

ronddwalen in gouden regen'

Rechtop en majestueus, van blakende kronen;

De eiken groeien, met de opkomst van de tijd

Op vers gemaaid gras, op een smaragdgroen gazon;

Ik luister naar het klinken en het maken van spawn

Nooit eerder, bij de schoonheid van de lente;

Heb ik de geur van zoveel dingen opgemerkt?

Van lelies en madeliefjes en rode pimpernel;

En de fladderende geur, van de vuren uit de hel

'Gecamoufleerd door verdriet en verhuld in verdriet;

de komst van de lente,

in de opkomst van morgen

Zal zijn schoonheid doorstaan ​​en genieten van zijn pijn;

ronddwalen in gouden regen'