The Perennial Wound - Ophis

Underneath the spires

Of everdarkgreen

Amidst the walls

Of white mist

To vanish, dissolve

Alone l beseech

As l crawl in rotten leaves

Embedded in earth

Let the insects erase

What’s left of me

Gash, slice, into every fiber

A perennial wound

Mark me as yours

And throw me away

To wither and fade

As the waste that l am

Foul, abject, who am l

To touch your grace

Worm, maggot, undeserving

The sight of your face

Let there be what is meant to be

Your blossom is my threnody

Let there be what is meant to be

Let me rot

Forever in my agony

As the sun sets

Above the wooden spires

The autumnal breeze

Shall scatter my tears

Onder de torenspitsen

Van everdonkergroen

Tussen de muren

Van witte mist

Om te verdwijnen, oplossen

Alleen ik smeek u

Terwijl ik in rotte bladeren kruip

Ingebed in de aarde

Laat de insecten wissen

Wat er nog van me over is

Snijd, snijd, in elke vezel

Een eeuwigdurende wond

Markeer mij als de jouwe

En gooi me weg

Verwelken en vervagen

Als de verspilling die ik ben

Vuil, abject, wie ben ik

Om je genade aan te raken

Worm, made, niet verdiend

De aanblik van je gezicht

Laat er zijn wat bedoeld is te zijn

Jouw bloesem is mijn troon

Laat er zijn wat bedoeld is te zijn

Laat me rotten

Voor altijd in mijn doodsangst

Als de zon ondergaat

Boven de houten torens

De herfstbries

Zal mijn tranen verstrooien