Temple of Scourges - Ophis

The solemn walls of charred stone

The tapestries of flesh and bone

Ebon doors which gaze upon

An atrium of carrion

Every form of bliss l abjure

Every form of dream l renounce

Enter the procession

Of the unfortunate ones

Of those who suffer

As a form of prayer

How l long

To hold and caress you

In my withered arms

In my withered soul

As life turns into the adverse

Flesh quivers dismally perverse

Shrines of humiliation

Erect to praise the pain

In this temple

The house of scars

In these chambers

Where torment soars

In this temple, where

Withering breeds

In this sanctum

Of decrepit seed

In this fane

Where spirits bleed

We are merged in septic grief

In this temple

The house of scars

In these chambers

Where torment soars

Here we rot, forever entwined

Here we rot, in burning throes

Here we wither in hollow sheaths

Here where ghosts shiver in fear

De plechtige muren van verkoolde steen

De wandtapijten van vlees en botten

Ebon deuren die staren naar

Een atrium van aas

Elke vorm van gelukzaligheid zweer ik af

Elke vorm van droom die ik afzwoer

Ga de processie in

Van de ongelukkigen

Van degenen die lijden

Als een vorm van gebed

Hoe lang?

Om je vast te houden en te strelen

In mijn verschrompelde armen

In mijn verdorde ziel

Als het leven in het ongunstige verandert

Vlees trilt akelig pervers

Heiligdommen van vernedering

Rechtop om de pijn te prijzen

In deze tempel

Het huis van littekens

In deze kamers

Waar kwelling stijgt

In deze tempel, waar

Verwelkende rassen

In dit heiligdom

Van vervallen zaad

In deze fane

Waar geesten bloeden

We zijn opgegaan in septisch verdriet

In deze tempel

Het huis van littekens

In deze kamers

Waar kwelling stijgt

Hier rotten we, voor altijd verstrengeld

Hier rotten we, in brandende krampen

Hier verdorren we in holle omhulsels

Hier waar geesten huiveren van angst