Poika varjoisalta kujalta - Olavi Virta

Hän muuan poika vain on lailla poikain toisten

Hän tuntee työn ja varjot päiväin aurinkoisten

Hän viheltää kun kautta kujain sokkeloisten

Tie turistin ja neidonkin käy iltaisin

Hän ei ole vuosiltaan

Vielä yhtätoistakaan

Pieni kiharainen pää

Kujan pimentoihin jää

Hän siellä viheltäin ja laulain tarinansa sulle kertoo

Ja kujan kulmat varjoineen

Hän kyllä tuntee tarkalleen

Ei koskaan äiti häntä kiellä vaikka vaara vaanii siellä

Ei pojallensa neuvojaan

Kai isä anna konsanaan

Hän ei ole vuosiltaan

Vielä yhtätoistakaan

Mutta laulun hilpeän

Oppi kujallansa hän

Hän siellä viheltäin ja laulain tarinansa sulle kertoo

Ja kujan kulmat varjoineen

Hän kyllä tuntee tarkalleen

Ei koskaan äiti häntä kiellä vaikka vaara vaanii siellä

Ei pojallensa neuvojaan

Kai isä anna konsanaan

Hän ei ole vuosiltaan

Vielä yhtätoistakaan

Mutta laulun hilpeän

Oppi kujallansa hän

Vaikk' ei yhtätoistakaan

Hij, tussen haakjes, een zoon is net als de zonen van anderen

Hij kent het werk en de schaduwen van de zonnige dagen

Hij fluit als hij door het steegdoolhof gaat

De weg voor toeristen en meisjes is in de avonduren

Hij is geen jaar oud

nog elf

Klein krullend hoofd

Er is ijs in de steeg

Hij floot daar en zong zijn verhaal voor jou

En de hoeken van de steeg met hun schaduwen

Ja, hij weet het precies

De moeder ontkent hem nooit, ook al loert daar gevaar

Niet het advies van zijn zoon

Ik denk dat papa het zal opgeven

Hij is geen jaar oud

nog elf

Maar het liedje is hilarisch

Hij leerde in zijn steegje

Hij floot daar en zong zijn verhaal voor jou

En de hoeken van de steeg met hun schaduwen

Ja, hij weet het precies

De moeder ontkent hem nooit, ook al loert daar gevaar

Niet het advies van zijn zoon

Ik denk dat papa het zal opgeven

Hij is geen jaar oud

nog elf

Maar het liedje is hilarisch

Hij leerde in zijn steegje

Hoewel niet elf