Prelude / Lost City - October 31

Around the earth you can hear our cries

Echo over the land

A coven of once noble humans

The symbol of honest man

Our sadness is always now and forever

Within us never to fade

The tears on our faces

Oh how they fall from broken, failing eyes

Lost city we are there if only in our minds

Lost city a city of heavenly dreams

Taken away taken all away

Lost city they’ve taken it all away

Beauty of life was ours forever

The nature of it all

But sinners of greed took their poisons of evil

And turned it on the world

The soul is nothing without hope

And that has finally died

An evil dream of endless sorrow has become reality

Our broken wings can’t fly no more

For we’ve become the past

Chilling wars have come and gone

The innocents were slain

Senseless killing insane acts

The torture and the pain

No life is safe upon this earth

When others sound our voice

For up till now it’s misery that’s leading man to die

Life’s beauty was once proudly displayed

For everyone to see

A gift from heaven given to earth

What a sight unleashed

Then through the ages changes occurred

The beauty it started to fade

All of the charm was taken away

The angel loses its wings

Lost city we are there if only in our minds

Forever they’ve taken it all away

The queen’s crown torn from her head

Sealing the end of us all

The fading of freedom leaves us to wonder

Will it ever return?

They’ve taken it away!

Over de hele aarde hoor je onze kreten

Echo over het land

Een coven van eens nobele mensen

Het symbool van de eerlijke man

Ons verdriet is altijd nu en voor altijd

Binnen ons om nooit te vervagen

De tranen op onze gezichten

Oh, hoe vallen ze uit gebroken, falende ogen

Verloren stad, we zijn er, al was het maar in onze gedachten

Verloren stad een stad van hemelse dromen

Weggenomen Alles weggenomen

Verloren stad, ze hebben alles weggenomen

De schoonheid van het leven was voor altijd van ons

De aard van dit alles

Maar zondaars van hebzucht namen hun vergiften van het kwaad

En zette het op de wereld

De ziel is niets zonder hoop

En dat is eindelijk dood

Een boze droom van eindeloos verdriet is werkelijkheid geworden

Onze gebroken vleugels kunnen niet meer vliegen

Want we zijn het verleden geworden

Koele oorlogen zijn gekomen en gegaan

De onschuldigen werden gedood

Zinloze moorden op krankzinnige handelingen

De marteling en de pijn

Geen enkel leven is veilig op deze aarde

Wanneer anderen onze stem laten horen

Want tot nu toe is het ellende die de mens ertoe brengt te sterven

De schoonheid van het leven werd ooit met trots getoond

Voor iedereen te zien

Een geschenk uit de hemel gegeven aan de aarde

Wat een uitzicht ontketend

Toen vonden er door de eeuwen heen veranderingen plaats

De schoonheid die het begon te vervagen

Alle charme is weggenomen

De engel verliest zijn vleugels

Verloren stad, we zijn er, al was het maar in onze gedachten

Voor altijd hebben ze alles weggenomen

De kroon van de koningin van haar hoofd gescheurd

Het einde van ons allemaal bezegelen

Het vervagen van de vrijheid laat ons afvragen

Zal het ooit terugkeren?

Ze hebben het weggenomen!