Behind the Castle Walls - October 31

The time was known medieval

When kings and queens did rule the land

But there were two with insane minds

And wickedness at hand

For deep within their castle

They sat and laughed while people died

They never cared for anyone

But others of their kind

For life we plead, real blood

We bleed from the pain

Rising up we knew we must

Now stop these evil ones

To break these chains and

Make our claim for revolution

She was the queen of endless love

And deemed the rich and classy whore

She romanced many in her bed

Amidst the sounds of war

The king, the greedy tyrant spent

All of his time watching poor men die

And no one dared get in his way

Or it would mean their lives

It is from our voice that we now demand

Our freedom from your pain

And we will fight and kill to bring justice

Back to our people once again!

There’s no longer independence

And without it we have no lives

So together now we will stand

And march and fight until you die

Kill!

Let us stand and kill!

Kill!

Behind the castle walls

Our pride was in our freedom

Which death would now reward

As a certain magic filled the hearts

Of our storming battle horde

For we felt as if in heaven

As our tattered armor shined

Yes, the poor were rising from their woes

To save our broken lives

Kill!

Let us stand and kill!

Kill!

Now we will attack!

Yes, the time had come for vengeance

For angered were us slaves

We had longed to storm the castle walls

And finally end their reign, end their reign…

We rode the path unto the bridge

That brought us to the gates

For our quest for peace had now begun

And death would lead the way, lead the way!

To the king and queen we now call

For you and your people all the same

We’ve suffered here now long enough

It’s time to end our pain!

As we slayed the guards in battle

We knew that it was time

For now beyond the castle walls

Sat the king and queen to die

And we brought our swords together

And our pride we did defend

As we beheaded all the wicked ones

Who’d never reign again

Yes, the chains were finally freed

And there for all the town to see

Were the heads of the king and queen

We’ve found peace

De tijd was bekend in de middeleeuwen

Toen koningen en koninginnen het land regeerden

Maar er waren er twee met krankzinnige geesten

En goddeloosheid bij de hand

Voor diep in hun kasteel

Ze zaten en lachten terwijl mensen stierven

Ze hebben nooit om iemand gegeven

Maar anderen van hun soort

Voor het leven smeken we, echt bloed

We bloeden van de pijn

Toen we opstonden wisten we dat we moesten

Stop nu deze bozen

Om deze ketens te verbreken en

Maak onze claim voor revolutie

Ze was de koningin van de eindeloze liefde

En beschouwd als de rijke en stijlvolle hoer

Ze had veel romantiek in haar bed

Temidden van de geluiden van oorlog

De koning, de hebzuchtige tiran besteed

Al zijn tijd om arme mannen te zien sterven

En niemand durfde hem in de weg te lopen

Of het zou hun leven betekenen

Het is van onze stem die we nu eisen:

Onze vrijheid van jouw pijn

En we zullen vechten en doden om gerechtigheid te brengen

Nogmaals terug naar onze mensen!

Er is geen onafhankelijkheid meer

En zonder dat hebben we geen leven

Dus samen zullen we nu staan

En marcheer en vecht tot je sterft

Doden!

Laten we opstaan ​​en doden!

Doden!

Achter de kasteelmuren

Onze trots was in onze vrijheid

Welke dood zou nu belonen?

Terwijl een zekere magie de harten vulde

Van onze stormende strijdhorde

Want we voelden ons alsof we in de hemel waren

Terwijl ons gescheurde pantser straalde

Ja, de armen stonden op uit hun ellende

Om onze gebroken levens te redden

Doden!

Laten we opstaan ​​en doden!

Doden!

Nu gaan we aanvallen!

Ja, het was tijd voor wraak

Want boos waren wij slaven

We hadden ernaar verlangd om de kasteelmuren te bestormen

En eindelijk hun heerschappij beëindigen, hun heerschappij beëindigen...

We reden het pad naar de brug

Dat bracht ons bij de poorten

Want onze zoektocht naar vrede was nu begonnen

En de dood zou de weg wijzen, de weg wijzen!

Naar de koning en koningin die we nu bellen:

Voor u en uw mensen allemaal hetzelfde

We hebben hier nu lang genoeg geleden

Het is tijd om een ​​einde te maken aan onze pijn!

Terwijl we de bewakers in de strijd versloegen

We wisten dat het tijd was

Voor nu buiten de kasteelmuren

Zat de koning en koningin om te sterven

En we hebben onze zwaarden bij elkaar gebracht

En onze trots die we hebben verdedigd

Terwijl we alle goddelozen hebben onthoofd

Wie zou er nooit meer regeren?

Ja, de kettingen zijn eindelijk bevrijd

En daar voor de hele stad om te zien

Waren de hoofden van de koning en de koningin?

We hebben rust gevonden