Severed Appendages - Oceano

You don’t know where you are

Taken to some place sacred

Bound by the neck, near strangulation

A dark undisclosed location

Before you lie instruments of destruction

A repertoire of punishment

Smothered in entrails of past infliction

Each tool accustomed to mutilating flesh

Deep breaths with lungs punctured leave you in a panic for air

Jaw dislocated, it’s painful to speak

Your body frail and weakening

Barely standing, a result of repeated battery at my hands!

I am the artist of this morbid masterpiece

These tools of beauty and you as my canvas

You are my canvas!

The masochistic acts soon executed

However cruel are intricate

The blood splatter that of artistry

Prepare yourself

Embrace only agony

Take one look at me anticipate your suffering!

Keep your eyes on me

First the frame is deconstructed

Blunt force snaps through bone

Each limb dislocated and left dangling limp

You’ve collapse upon your own legs

The suffering has not reached its peak!

It only intensifies as i commence severing appendages

The suffering has not reached its peak!

Removing every limb, slowly succumb to death

My face sprayed in crimson mist from exposed arteries

Before you fade away

Witness the walls change from white to red

The final liters of life pulse through your veins

You’ve been abandoned, left to bleed out

Now die alone!

Je weet niet waar je bent

Naar een heilige plaats gebracht

Gebonden aan de nek, bijna verwurging

Een donkere geheime locatie

Voordat je liegt instrumenten van vernietiging

Een repertoire van straf

Gesmoord in ingewanden van een verleden toebrengen

Elk gereedschap dat gewend is om vlees te verminken

Diep ademhalen met doorboorde longen zorgt ervoor dat je in paniek raakt om lucht te krijgen

Kaak ontwricht, het is pijnlijk om te spreken

Je lichaam broos en verzwakt

Nauwelijks staan, een resultaat van herhaalde batterij in mijn handen!

Ik ben de artiest van dit morbide meesterwerk

Deze tools van schoonheid en jij als mijn canvas

Jij bent mijn canvas!

De masochistische handelingen werden al snel uitgevoerd

Hoe wreed ook ingewikkeld is

Het bloed spettert dat van het kunstenaarschap

Bereid je voor

Omarm alleen pijn

Kijk eens naar mij, anticipeer op je lijden!

Houd je ogen op mij gericht

Eerst wordt het frame gedeconstrueerd

Stompe kracht schiet door het bot

Elke ledemaat ontwricht en slap bungelend achtergelaten

Je bent op je eigen benen ingestort

Het lijden heeft zijn hoogtepunt nog niet bereikt!

Het wordt alleen maar intenser als ik begin met het scheiden van aanhangsels

Het lijden heeft zijn hoogtepunt nog niet bereikt!

Elke ledemaat verwijderen, langzaam bezwijken voor de dood

Mijn gezicht bespoten in karmozijnrode mist van blootliggende slagaders

Voordat je vervaagt

Zie hoe de muren veranderen van wit in rood

De laatste liters van het leven stromen door je aderen

Je bent in de steek gelaten, achtergelaten om dood te bloeden

Sterf nu alleen!