Embrace Nothingness - Oceano

Ridges inbed in skin

Would you miss me if I were dead?

Hurt mutually if I bled?

Reminisce of times shared

Would my memorial be remissible upon decay?

I’m forgetable anyway

I’m not a prophet nor a poet

Struggled but lived life to its fullest

In hopes that someday someone might notice

I’m not afraid to live and don’t fear death

I’m not scared of being alone

Long since grown numb to the world

My only fear’s not being remembered

Or mourned for beyond the grave

Because I’m already fading away

Falling further into nothingness’s embrace

There is nothing beyond the grave

The afterlife’s not what they say

Stone walls of black and grey

Embrace nothingness

Ribbels ingebed in de huid

Zou je me missen als ik dood was?

Wederzijds pijn als ik bloed?

Herinneringen aan gedeelde tijden

Zou mijn gedenkteken na verval in aanmerking komen?

Ik ben toch vergeetbaar

Ik ben geen profeet en ook geen dichter

Worstelde maar leefde ten volle

In de hoop dat iemand het ooit opmerkt

Ik ben niet bang om te leven en ben niet bang voor de dood

Ik ben niet bang om alleen te zijn

Al lang verdoofd voor de wereld

Mijn enige angst is niet herinnerd te worden

Of rouwde om voorbij het graf

Omdat ik al aan het vervagen ben

Verder vallen in de omhelzing van het niets

Er is niets voorbij het graf

Het hiernamaals is niet wat ze zeggen

Stenen muren van zwart en grijs

Omarm het niets