Internal War - Oceano

I never contemplated from adolescence to a man

Why I’m so quiet, with little friends,

Could the reason be I’m whispering to spirits?

Apparitions inside my head.

I tried fighting off the demons

Until the showed me what I needed,

Conjuring emotions and violent solutions.

I let them burrow deeper and possess a part of me.

Now I am one with the damned!

They’re fucking tempting me!

The tension keeps rising!

Tell me it’s alright to make wreckless decisions,

Assert my vengeance!

I want to force them to feel what it’s like to be

Still covered in the scars of past oppressors.

Fortunately, I healed faster indulging in grief.

Still, I’ll never forgive what was done to me!

My escape is empty highways.

A simple pen serves well as my weapon,

After being held captive,

slightly considering death,

Once one thing I loved was robbed from me.

Slicing a knife through the wrist

Was the first and final attempt.

Leaving behind the mental abuse and emotional stress,

I’m harmed, buf finally free.

When I think about it I don’t need help.

I just inflicted scars to watch myself bleed.

Maybe to realize how damaged I am internally.

No longer suppressing memories,

The past had to be released!

I’m not miserable now.

Still you couldn’t handle what transpires within my dreams.

Incessant rambling, Horrific crime scenes.

If there was a god, he’s punishing me.

For years of defiance and blasphemy.

Where was my calm before or after the storm?

Even when I reach R.E.M.

my mind is still at war.

Ik heb nooit overwogen van adolescentie tot man

Waarom ik zo stil ben, met kleine vrienden,

Zou de reden kunnen zijn dat ik tegen geesten fluister?

Verschijningen in mijn hoofd.

Ik heb geprobeerd de demonen af ​​te weren

Totdat ze me lieten zien wat ik nodig had,

Emoties oproepen en gewelddadige oplossingen.

Ik liet ze dieper graven en een deel van mij bezitten.

Nu ben ik één met de verdoemden!

Ze verleiden me verdomme!

De spanning blijft stijgen!

Zeg me dat het oké is om wrede beslissingen te nemen,

Bevestig mijn wraak!

Ik wil ze dwingen te voelen hoe het is om te zijn

Nog steeds bedekt met de littekens van vroegere onderdrukkers.

Gelukkig genas ik sneller als ik me overgaf aan verdriet.

Toch zal ik nooit vergeven wat me is aangedaan!

Mijn ontsnapping zijn lege snelwegen.

Een eenvoudige pen dient goed als mijn wapen,

Na gevangen te zijn gehouden,

een beetje rekening houdend met de dood,

Ooit werd me iets afgenomen waar ik van hield.

Een mes door de pols snijden

Was de eerste en laatste poging.

De mentale mishandeling en emotionele stress achterlatend,

Ik ben geschaad, maar eindelijk vrij.

Als ik erover nadenk, heb ik geen hulp nodig.

Ik heb gewoon littekens toegebracht om mezelf te zien bloeden.

Misschien om te beseffen hoe beschadigd ik van binnen ben.

Herinneringen niet langer onderdrukken,

Het verleden moest worden losgelaten!

Ik ben nu niet ellendig.

Toch kon je niet omgaan met wat er in mijn dromen gebeurt.

Onophoudelijk gerommel, gruwelijke plaats delict.

Als er een god was, straft hij me.

Voor jaren van verzet en godslastering.

Waar was mijn rust voor of na de storm?

Zelfs als ik R.E.M.

mijn geest is nog steeds in oorlog.