The Uttermost Descent - Obscure Infinity

A white promise

To flee into eternity

But it’s the period

Of a blink of an eye

Within the liquid heaven floating

Guidless like a lost ship

That was lost in the storm

It’s lacerating me

This undefined emotion

Electric war is raging

The struggle — my devotion

The final neglect

Of self-preservation

Lost in darkest hours

The total devastation

Doldrums giving sweet caress

So pure and innocent

Behold this pitch-black wasteland

The uttermost descent

The sorrow-stem took root

Blooming in this dismal haze

Aliment of deep grief

Annihilates my trace

Hovering eternally

Between bursting stars

Affording my eversleep

Within great quasar

The white promise is broken

In liquid heaven drowning

I am the one betrayed

In times that are so rousing

Een witte belofte

Om te vluchten in de eeuwigheid

Maar het is de periode

Van een oogwenk

Binnen de vloeibare hemel zwevend

Hulpeloos als een verloren schip

Dat ging verloren in de storm

Het verscheurt me

Deze ongedefinieerde emotie

Elektrische oorlog woedt

De strijd - mijn toewijding

De laatste verwaarlozing

Van zelfbehoud

Verdwaald in de donkerste uren

De totale verwoesting

Doldrums die zoete streling geven

Zo puur en onschuldig

Zie deze pikzwarte woestenij

De uiterste afdaling

De verdrietstam schoot wortel

Bloeiend in deze sombere waas

Voeding van diep verdriet

Vernietigt mijn spoor

Eeuwig zweven

Tussen barstende sterren

Me ooit slapen veroorloven

Binnen grote quasar

De witte belofte is verbroken

In de vloeibare hemel verdrinking

Ik ben degene die wordt verraden

In tijden die zo opwindend zijn