From Odium and Disease - Obscure Infinity

With blear eyes

I take a look behind

Seeking for the fountain

That kept me going on

And every single night

Demons haunting me

As I gaze into the abyss

To make it part of me

Benumbed senses

Delusion of the deprivation

Spiritual disease

Hasting towards unknown ends

And pain is growing silently

Regerminating in my chest

Driven deep into my heart

The thorn that tears apart

Concealed the look forward

Blinded by a narrow world

Embarrassing it seems

Into the void I hurl

In concentric circles lost

Never to reach the medium

I stumble and I fall

Empowered by my odium

Merciless unending nights

Forsaking peace of mind

Met blauwe ogen

Ik kijk achter

Op zoek naar de fontein

Dat hield me aan de gang

En elke nacht

Demonen die me achtervolgen

Terwijl ik in de afgrond staar

Om het een deel van mij te maken

Verdoofde zintuigen

Waan van de ontbering

Geestelijke ziekte

Haasten naar onbekende doelen

En pijn groeit stil

Herstellen in mijn borst

Diep in mijn hart gedreven

De doorn die uit elkaar scheurt

Verborgen de blik vooruit

Verblind door een smalle wereld

Beschamend lijkt het

In de leegte slinger ik

In concentrische cirkels verloren

Nooit het medium bereiken

Ik struikel en ik val

Gesterkt door mijn odium

Genadeloze eindeloze nachten

Gemoedsrust opgeven