Hymn to a Nocturnal Visitor - Obscura

The dark has revealed and enigma to me

A call through the void of powers that be

A thin thread of light in the night of our souls

Expanse through the shadows, awakens, breaks free

A memory haunts me, embraces me slowly

Takes hold of my mind and swallows me wholly

A presence divine sends a chill through my spine

As my flesh starts to burn with desires unholy

A jewel is gleaming through oceans of lies

A splinter of heaven in earthly disguise

Defying the rules of the theatre of fools

To sing me of truth with her fanthomless eyes

Our skins come together with electrical hiss

Our worlds are engulfed in an all-melting kiss

It is the life-force that draws us with ever-smooth claws

Hopelessly entwined, into a vortex of bliss

With swaying limbs twitching and writhing in spasms

We echo the call that rings through the chasm

As god becomes beast dances devil with priest

And angels descend to our pounding orgasm

Consuming our bodies our spirits will rise

In motionless rapture we reach for the skies

Recalling our powers to reclaim what is ours

Led by the sparkling of stars in her eyes

Het duister heeft mij een raadsel onthuld

Een oproep door de leegte van bevoegdheden die zijn

Een dunne draad van licht in de nacht van onze ziel

Uitgestrekt door de schaduwen, ontwaakt, breekt vrij

Een herinnering achtervolgt me, omhelst me langzaam

Houdt mijn geest vast en slokt me volledig op

Een goddelijke aanwezigheid stuurt een rilling door mijn rug

Als mijn vlees begint te branden met onheilige verlangens

Een juweel glanst door oceanen van leugens

Een splinter van de hemel in aardse vermomming

De regels van het theater der dwazen tarten

Om me van de waarheid te zingen met haar fantoomloze ogen

Onze huiden komen samen met elektrisch gesis

Onze werelden zijn verzwolgen in een smeltende kus

Het is de levenskracht die ons trekt met altijd gladde klauwen

Hopeloos verstrengeld, in een draaikolk van gelukzaligheid

Met wuivende ledematen die trillen en kronkelen in krampen

We echoën de roep die door de kloof rinkelt

Als god wordt beest danst duivel met priester

En engelen dalen af ​​naar ons beukende orgasme

Als we ons lichaam consumeren, zal onze geest opstaan

In bewegingsloze vervoering reiken we naar de hemel

Herinnerend aan onze bevoegdheden om terug te vorderen wat van ons is

Geleid door de fonkeling van sterren in haar ogen