Convergence - Obscura

Consumed in a vortex, beheld the celestial wrath

With our spirits aligned, we immersed in evenfall

Engrossed in infinity, congealed in perpetual spleen

In consciousness remained, the universe’s final call

At the edge of time, a convergent entity

Erased in blackness, obtained eternal path

In our shivers sublime, we collapsed in crimson sprawl

Enthralled in sparkling loss, transcend in eternal gleam

Annihilation unbound, in maenadic velocity

Rise, convergent black star, revive from life into decay

Dissolve in cosmic seas, enthralled to strain the burden

As an anthem of life and death, as an epitaph of all light

Our last funeral, redeemed sustaining the vortex

Drowning down eclectic bliss, we remain relieved in deliverance

Verteerd in een draaikolk, zag de hemelse toorn

Met onze geesten op één lijn, gingen we ondergedompeld in evenfall

Verzonken in oneindigheid, gestold in eeuwige milt

In het bewustzijn bleef, de laatste oproep van het universum

Aan de rand van de tijd, een convergente entiteit

Gewist in zwartheid, verkregen eeuwig pad

In onze sublieme rillingen stortten we in karmozijnrode wildgroei

Geboeid in sprankelend verlies, transcenderen in eeuwige glans

Annihilatie ongebonden, in maenadische snelheid

Sta op, convergerende zwarte ster, herleef van leven in verval

Los op in kosmische zeeën, geboeid om de last te spannen

Als een volkslied van leven en dood, als een grafschrift van alle licht

Onze laatste begrafenis, verlost terwijl we de draaikolk in stand houden

Verdrinkend in eclectische gelukzaligheid, blijven we opgelucht in verlossing