Время - Объединенная Каста, Песочные люди

А, Западный Сектор…

Ага, сага о жизни и смерти…

Змей, Кактус…

Сто страшных лет под чёрным парусом,

Сбываются строки из предсказаний Нострадамуса.

Тяжелые даты, как отпечатки на дактилоплёнке,

Остались в памяти, остались в памяти.

Протяжные ноты больше напоминают плач,

В ком-то умер спаситель, а родился палач.

Угрожающее превращение: мир, затем война,

Которая оставит чёткий след на чёрной карте мира.

«Чья это вина?

Нельзя судить, решать:

Кого убить, кого оставить жить!»

«За что четырнадцатый стал таким тяжёлым годом

Когда под кровавым небосводом пылал огонь!»

Затем семнадцатый, Россия, боль невыносима,

На коленях перед страстью уничтожена последняя династия —

Такие травмы не лечатся,

Но будущее — в руках человечества.

И вот первое сентября, тридцать девятый год,

В огне небо и земля — Вторая мировая война.

Уже знакомая картина — миллионы раненых и убитых,

На кровью залитых плитах, оставила след чёрная свастика.

Идеи фашизма зашли на верхнюю ступень,

Мишень — вся планета и каждый человек в частности,

Над Европой зависла тень призрака опасности,

В двадцать второй день сорок первого лета.

С первыми лучами бледного солнечного света

Острый меч разрубил границы великой страны,

Страницы хроники Отечественной войны

Писались судьбами на окровавленной земле.

Пустые, безликие строки немых стихов

Для всех стали лживым примером искупления грехов.

На чашах весов — предрассудки, боль и страхи,

Человеческий род между топором и плахой.

Припев:

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

Под напором раскаленной стали

Осколки надежд смешались с осколками гравия.

В полном зале сплетена паутина страха,

Последний эпизод второго мирового взмаха.

Великий поход окончился взятием Берлина,

Две фигуры с красным флагом на крыше Рейхстага,

Но сага ещё не кончена, спустя девяносто шесть дней

Хиросима, Нагасаки, сто четырнадцать тысяч смертей.

Ядерная искра, высеченная руками человека

Превратилась в пожар в середине двадцатого века.

Плагиаты нового огня пали с серого неба

Звонкими каплями крови в золотую чашу победы.

Тонкая грань, черта, порог тысячелетия,

Учёные пытаются вывести формулу бессмертия,

Смешивая прожитые жизни и чьи-то мысли,

Но получают только формулы убийства.

Чернобыль, восемьдесят шестая весна принесла потери,

А кто-то верил, что уже не будет так, как раньше.

Дальше — девяносто первый, падение последней империи,

Пятнадцать частей перед открытой дверью.

Ещё три полных оборота вперёд, война идёт,

замедляя ход, времени для человеческого племени.

Горячий лёд на раны, но закрывать глаза рано.

Всё больше приговоров к высшей мере наказания.

Расстрачены собранные веками знания

Говорят только правду древние пророки,

Постепенно истекают отведённые нам сроки.

Мёртвые чувства живого человека,

Инстинкт палача в начале двадцать первого века

Перевесил все традиции, правила

Своих ангелов-хранителей мы за спиной оставили.

Припев:

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

До последнего вздоха, до последнего вздоха.

История века — Западный сектор: Кактус и Змей.

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

За тонкой чертой начинается новая эпоха

До последнего вздоха.

Воспоминания преследуют человека,

Ничего не изменить в начале нового века.

Ah, westelijke sector...

Ja, een verhaal over leven en dood...

Slang, Cactus...

Honderd verschrikkelijke jaren onder een zwart zeil,

De regels uit de voorspellingen van Nostradamus komen uit.

Moeilijke data, zoals afdrukken op een vingerafdrukfilmpje,

Bleef in het geheugen, bleef in het geheugen.

De aanhoudende tonen zijn meer als huilen,

In iemand stierf de redder en werd de beul geboren.

Dreigende transformatie: vrede, dan oorlog,

Wat een duidelijk teken zal achterlaten op de zwarte kaart van de wereld.

“Wiens schuld is dit?

Het is onmogelijk te oordelen, te beslissen:

Wie te doden, wie te laten leven!

“Waarom werd de veertiende zo'n moeilijk jaar

Toen er een vuur brandde onder de bloedige lucht!

Dan de zeventiende, Rusland, de pijn is ondraaglijk,

Op zijn knieën voor passie, wordt de laatste dynastie vernietigd -

Dergelijke verwondingen worden niet behandeld,

Maar de toekomst ligt in de handen van de mensheid.

En hier is de eerste september, het negenendertigste jaar,

Hemel en aarde staan ​​in brand - Tweede Wereldoorlog.

Al een vertrouwd beeld - miljoenen gewonden en doden,

Op de met bloed doordrenkte platen liet een zwarte swastika een merkteken achter.

De ideeën van het fascisme hebben de hoogste trede bereikt,

Het doelwit is de hele planeet en elke persoon in het bijzonder,

Over Europa hing de schaduw van de geest van gevaar,

Op de tweeëntwintigste dag van de eenenveertigste zomer.

Met de eerste stralen bleek zonlicht

Een scherp zwaard sneed de grenzen van een groot land,

Pagina's van de kroniek van de patriottische oorlog

Geschreven met lotsbestemmingen op de bebloede aarde.

Lege, anonieme regels van stille verzen

Voor iedereen zijn ze een vals voorbeeld van verzoening voor zonden geworden.

Op de weegschaal staan ​​vooroordelen, pijn en angsten,

Het menselijk ras bevindt zich tussen een bijl en een blok.

Refrein:

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.

Onder de druk van heet staal

Scherven hoop vermengd met scherven grind.

Een web van angst is geweven in een volle zaal,

De laatste aflevering van de tweede wereldschommel.

De lange veldtocht eindigde met de verovering van Berlijn,

Twee figuren met een rode vlag op het dak van de Reichstag,

Maar de sage is nog niet voorbij, na zesennegentig dagen

Hiroshima, Nagasaki, honderdveertienduizend doden.

Nucleaire vonk gesneden door mensenhanden

Halverwege de twintigste eeuw in brand gestoken.

Plagiaat van nieuw vuur viel uit de grijze lucht

Klinkende bloeddruppels in de gouden beker van de overwinning.

Fijne lijn, lijn, drempel van het millennium,

Wetenschappers proberen de formule van onsterfelijkheid af te leiden,

Het mengen van geleefde levens en iemands gedachten,

Maar ze krijgen alleen moordformules.

Tsjernobyl, de zesentachtigste lente bracht verliezen,

En iemand geloofde dat het niet meer hetzelfde zou zijn als voorheen.

Volgende - de eenennegentigste, de val van het laatste rijk,

Vijftien stuks voor een open deur.

Nog drie volledige beurten voor de boeg, de oorlog is begonnen,

vertragen, tijd voor de menselijke stam.

Heet ijs op wonden, maar het is te vroeg om je ogen te sluiten.

Steeds meer doodvonnissen.

Verspreide kennis verzameld door de eeuwen heen

De oude profeten spreken alleen de waarheid,

Geleidelijk lopen de ons toegekende termijnen af.

Dode gevoelens van een levend persoon

Het instinct van de beul aan het begin van de eenentwintigste eeuw

Woog zwaarder dan alle tradities, regels

We lieten onze beschermengelen achter.

Refrein:

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.

Tot de laatste adem, tot de laatste adem.

Geschiedenis van de Eeuw - Westerse Sector: Cactus en Serpent.

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.

Achter de dunne lijn begint een nieuw tijdperk

Tot de laatste adem.

Herinneringen achtervolgen de man

Aan het begin van de nieuwe eeuw kan er niets meer veranderd worden.