Лето - Нуки

Прятать в ладонях лето дорогами и приветами,

Письмами и ответами рвать пустоту.

Запахи не растают в тревоге сентябрьских стай.

Мы всё по местам расставим, грея мечту.

Мечту…

Люди спешат куда-то, чужие и непонятные;

Разные, безоглядные, каждый в своём.

Города сердце бьётся, — не дрогнет, не оборвётся.

Пусть когда не проснётся кто-нибудь в нём.

Припев:

Буквы тишины стираю ластиком твоих улыбок.

Наше небо и мосты в глазах огней несчастных и счастливых.

Только бы не стать воспоминанием в чужой копилке.

Безнадёжно оставлять себе на бесконечно летних снимках.

Нам начинать сначала, и лето ничтожно мало.

Того, что уже не стало — не изменить.

Мы прячем его в ладонях бабочкой,

Как живое, волшебное и простое, чтоб не остыть!

Припев:

Буквы тишины стираю ластиком твоих улыбок.

Наше небо и мосты в глазах огней несчастных и счастливых.

Только бы не стать воспоминанием в чужой копилке.

Безнадёжно оставлять себе на бесконечно летних снимках.

Прятать в ладонях лето закатами и рассветами,

Взглядами и моментами рвать пустоту.

Запахи не растают с криком апрельских стай,

Мы в этом себя оставим, встретив весну.

Припев:

Буквы тишины стираю ластиком твоих улыбок.

Наше небо и мосты в глазах огней несчастных и счастливых.

Только бы не стать воспоминанием в чужой копилке.

Безнадёжно оставлять себе на бесконечно летних снимках.

Verberg je in de palmen van de zomerwegen en groeten,

Om de leegte te scheuren met brieven en antwoorden.

Geuren zullen niet smelten in het alarm van september-kudden.

We zullen alles op zijn plaats zetten en de droom verwarmen.

Droom...

Mensen hebben ergens haast, vreemden en onbegrijpelijk;

Anders, roekeloos, ieder op zijn eigen manier.

Het hart van de stad klopt, het zal niet wankelen, het zal niet breken.

Laat er niemand in wakker worden.

Refrein:

Ik wis de letters van stilte met de gum van je glimlach.

Onze lucht en bruggen zijn in de ogen van de ongelukkige en gelukkige branden.

Gewoon niet om een ​​herinnering te worden in andermans spaarpot.

Het is hopeloos om jezelf achter te laten in eindeloze zomerfoto's.

We moeten opnieuw beginnen en de zomer is te verwaarlozen.

Wat er niet meer is, kan niet meer veranderd worden.

We verbergen het in de handpalmen van een vlinder,

Hoe levend, magisch en eenvoudig, om niet af te koelen!

Refrein:

Ik wis de letters van stilte met de gum van je glimlach.

Onze lucht en bruggen zijn in de ogen van de ongelukkige en gelukkige branden.

Gewoon niet om een ​​herinnering te worden in andermans spaarpot.

Het is hopeloos om jezelf achter te laten in eindeloze zomerfoto's.

Verberg de zomer in de palmen van zonsondergangen en zonsopgangen,

Met blikken en momenten om de leegte te verscheuren.

De geuren zullen niet smelten met de kreet van de aprilkuddes,

We zullen onszelf hierin achterlaten, nadat we de lente hebben ontmoet.

Refrein:

Ik wis de letters van stilte met de gum van je glimlach.

Onze lucht en bruggen zijn in de ogen van de ongelukkige en gelukkige branden.

Gewoon niet om een ​​herinnering te worden in andermans spaarpot.

Het is hopeloos om jezelf achter te laten in eindeloze zomerfoto's.