Yarem - Norm Ender

Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum

Anılar duman olmuş, yaş olur kanamaz yarem

Bir umut nöbetlerdeyim, aşkın kötü huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi

Hiç halim yok zaten

Yine daralıyo' bu göğüs kafesim

Adını zikreden bi' yudum nefesim

Pas tutar mı aşk?

Yas tutan anılar

Dört duvar ve ben dramatik piyesim

Derdimsin gecelere demir atmış

Dost ay ışığı, güneşim beni satmış

Kök salan o aşkının meyvesi

Yanağımdan süzülen tuzlu bir tatmış

Yerine almış kronik acılar

Sensiz dünya dipsiz kuyudur

Utanma yüreğim dök içini ağla

Göz yaşı tanrının sihirli suyudur

Ve cana biriken yarına sel oldu

Savrulur beden or’dan oraya

Dün yüzüme gülen bugüne el oldu

Kavrulur bu kalp, ne desem boş

Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum

Anılar duman olmuş, yaş olur kanamaz yarem

Bir umut nöbetlerdeyim, aşkın kötü huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi

Hiç halim yok zaten

Sana vurgun bu deli kalbim

Şimdi tuz buz halde nicedir halim

Kırık bir sazla derdini yazanlar

Beni anlar ancak ölü ozanlar

Senden sonra yok, durdu alem

Hem ecelim oldun bak hem de çarem

Dahası kalmadı içimde bi' telaş

Ne yaşama derdi var ne de bir savaş

Varsa yoksa sen düşlerin tavanı

Saçların gibi tütünümün dumanı

Sisli hayaller kaplar içimi

Bu sensizliği en komalı biçimi

Ve cana biriken yarına sel oldu

Savrulur beden or’dan oraya

Dün yüzüme gülen bugüne el oldu

Kavrulur bu kalp, ne desem boş

Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum

Anılar duman olmuş, yaş olur kanamaz yarem

Bir umut nöbetlerdeyim, aşkın kötü huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi

Hiç halim yok zaten

Ik zit gevangen in deze ochtendloze nachten, verloren in jouw ogen

Herinneringen werden rook, zodra ik bloed

Ik ben op mijn hoede met hoop, jouw liefde heeft mijn hart overgenomen als een kwaadaardige kanker

Ik heb er geen zin in

Weer versmallen' dit is mijn ribbenkast

Een slokje van mijn adem waarin je naam wordt genoemd

Roest liefde?

rouw herinneringen

Vier muren en ik ben het dramatische spel

Mijn problemen zijn verankerd in de nachten

Vriendelijk maanlicht, mijn zon heeft me uitverkocht

De vrucht van jouw liefde die wortel schoot

Het was een zoute smaak die over mijn wang liep

Chronische pijn vervangen

Zonder jou is de wereld een bodemloze put

Schaam je niet, mijn hart, stort het uit en huil

Tranen zijn Gods magische water

En er was een vloed van morgen die zich ophoopte in de ziel

Het lichaam wordt van of naar daar geblazen

Degene die gisteren op mijn gezicht lachte werd een hand voor vandaag

Dit hart is verschroeid, alles wat ik zeg is leeg

Ik zit gevangen in deze ochtendloze nachten, verloren in jouw ogen

Herinneringen werden rook, zodra ik bloed

Ik ben op mijn hoede met hoop, jouw liefde heeft mijn hart overgenomen als een kwaadaardige kanker

Ik heb er geen zin in

Dit gekke hart van mij is verliefd op je

Nu ben ik in een staat van zout en ijs

Degenen die hun problemen schrijven met een gebroken saz

Alleen dode dichters begrijpen mij

Er is geen na jou, de wereld is gestopt

Kijk, je bent zowel mijn dood als mijn remedie

Er is geen haast meer in mij

Er is geen levensprobleem, noch een oorlog

Zo niet, dan ben jij het plafond van dromen.

De rook van mijn tabak zoals je haar

Mistige dromen bedekken me

Dit is de meest comateuze vorm van onwetendheid

En er was een vloed van morgen die zich ophoopte in de ziel

Het lichaam wordt van of naar daar geblazen

Degene die gisteren op mijn gezicht lachte werd een hand voor vandaag

Dit hart is verschroeid, alles wat ik zeg is leeg

Ik zit gevangen in deze ochtendloze nachten, verloren in jouw ogen

Herinneringen werden rook, zodra ik bloed

Ik ben op mijn hoede met hoop, jouw liefde heeft mijn hart overgenomen als een kwaadaardige kanker

Ik heb er geen zin in