How I Weep - Norah Jones

How I, how I

Weep for the loss

And it creeps down my chin

For the heart and the hair

And the skin and the air

That swirls itself around the bare

How I weep

How I weep

How I weep and I sleep

And I march and I dance

And I sing and I laugh

And I laugh and I laugh

But inside

But inside

Inside I weep

Inside I weep

And I weep for a loss that’s so deep

That it hardens and turns into stone

There it stays

And rolls through bones

'Til they crumble

And the earth doesn’t spin

It’s got no way to win

And the stars stare down with sad clown faces

And they taunt me

They taunt me

So I run and I run, and I run and I run

But I’ve nowhere to go except into the sun

And I weep for the loss and the loss weeps for me

The loss weeps for me

Then it whacks me straight into my stomach at night

It’s a hard blow to take with all of its might

And it tries to be sorry, it tries to be sweet

Then it runs out the door as if on two feet

And I stand there and wonder, when will I be free?

Then I realized I held it, it never held me

It had to hurt me to finally be gone

'Cause I made the mistake of dragging it on

And I wonder, what kind of person am I

Who weeps for a loss but can’t tell it goodbye?

How I

How I weep

How I weep

How I weep

How I

How I weep

How I weep

How I weep

Hoe ik, hoe ik

Huil om het verlies

En het kruipt langs mijn kin

Voor het hart en het haar

En de huid en de lucht

Dat dwarrelt rond de kale

Hoe ik huil

Hoe ik huil

Hoe ik huil en slaap

En ik marcheer en ik dans

En ik zing en ik lach

En ik lach en ik lach

maar binnen

maar binnen

Van binnen huil ik

Van binnen huil ik

En ik huil om een ​​verlies dat zo diep is

Dat het hard wordt en in steen verandert

Daar blijft het

En rolt door botten

Tot ze afbrokkelen

En de aarde draait niet

Er is geen manier om te winnen

En de sterren staren naar beneden met droevige clowngezichten

En ze treiteren me

Ze bespotten me

Dus ik ren en ik ren, en ik ren en ik ren

Maar ik kan nergens heen, behalve in de zon

En ik huil om het verlies en het verlies huilt om mij

Het verlies huilt om mij

Dan slaat het me 's nachts rechtstreeks in mijn maag

Het is een harde klap om met al zijn macht te nemen

En het probeert sorry te zijn, het probeert lief te zijn

Dan loopt hij de deur uit alsof hij op twee poten staat

En ik sta daar en vraag me af, wanneer zal ik vrij zijn?

Toen realiseerde ik me dat ik het vasthield, het hield mij nooit vast

Het moest me pijn doen om eindelijk weg te zijn

Omdat ik de fout heb gemaakt om het door te slepen

En ik vraag me af, wat voor soort persoon ben ik?

Wie huilt om een ​​verlies, maar kan er geen afscheid van nemen?

Hoe ik

Hoe ik huil

Hoe ik huil

Hoe ik huil

Hoe ik

Hoe ik huil

Hoe ik huil

Hoe ik huil