La Puerta de Atrás - No Te Va Gustar

Raro cómo nos mienten en vivo

En la cara aunque se vea el disfraz

Nos marean y nos mantienen en vilo

No nos muestran nunca la puerta de atrás

Mientras tanto peleamos buscando la razón

Horas y horas

Te impulsan a que vos mismo construyas el cajón

Que en cuotas vas a tener que pagar

Uno baja sus expectativas

Y se vuelve fácil de manipular

La memoria, tan primordial como esquiva

Es lo único que nos puede salvar

Mientras tanto peleamos buscando la razón

Horas y horas

Otros toman el vino de la especulación

Con el que nunca vamos a brindar

A los dueños no los nombran

Lo que falta es lo que nunca va a llegar

La nariz contra la alfombra

Ni nos matan, ni nos dejan levantar

Y mientras tanto peleamos buscando la razón

Horas y horas

Otros toman el vino de la especulación

Con el que nunca vamos a brindar

Y a los dueños no los nombran

Lo que falta es lo que nunca va a llegar

La nariz contra la alfombra

Ni nos matan, ni nos dejan levantar

Me niego a que me mientan en vivo

En la cara, ya no los quiero ver más

Son escudo de quien maneja los hilos

No nos muestran nunca la puerta de atrás

A los dueños no los nombran y ya no los quiero ver más

Que se queden con la alfombra y con la puerta de atrás

Bizar hoe ze live tegen ons liegen

In het gezicht, zelfs als het kostuum zichtbaar is

Ze maken ons duizelig en houden ons scherp

Ze laten ons nooit de achterdeur zien

Ondertussen vechten we op zoek naar de reden

uren en uren

Ze moedigen je aan om de lade zelf te bouwen

Dat je in termijnen moet betalen

Je verlaagt je verwachtingen

En het wordt gemakkelijk te manipuleren

Geheugen, even primordiaal als ongrijpbaar

Het is het enige dat ons kan redden

Ondertussen vechten we op zoek naar de reden

uren en uren

Anderen drinken de wijn van speculatie

Waarop we nooit zullen proosten

De eigenaren worden niet genoemd

Wat ontbreekt is wat nooit zal komen

De neus tegen het tapijt

Ze doden ons niet, en ze laten ons ook niet opstaan

En ondertussen vechten we op zoek naar de reden

uren en uren

Anderen drinken de wijn van speculatie

Waarop we nooit zullen proosten

En de eigenaren worden niet genoemd

Wat ontbreekt is wat nooit zal komen

De neus tegen het tapijt

Ze doden ons niet, en ze laten ons ook niet opstaan

Ik weiger te worden gelogen om te leven

In het gezicht, ik wil ze niet meer zien

Zij zijn het schild van degenen die aan de touwtjes trekken

Ze laten ons nooit de achterdeur zien

Ze noemen de eigenaren niet en ik wil ze niet meer zien

Laat ze het tapijt en de achterdeur houden