Faded - Nicole Atkins, Cotton Mather

There’s a tear-shaped case that we saw

In an auction hall, suffering in silence

Must be reassigned tonight

While we’re partioning the moonlight

And these red moth flames that adorn

The neural form, our old kitchen door

Lends the place a pointless air

The new tenants can make repairs

(Our love isn’t gone)

(We just have to move on)

We’re so faded

Faded

Here’s a magazine that we found

With a page turned down, relevant to two

Occupants of caustic youth

Who blurred their words to blunt the truth

Now our eyes both fall on the records

Baby, that’s the hardest part

Half of which we bought together

Now life is imitating art

(And our little dream)

(Is over, it seems)

We’re so faded

Faded

(Behind the self-assurance lies a broken fairy tale)

(And I must confess, this forwarding address)

(Don't mean my heart’s found home yet)

On a night in June when we keyed in tune

To quaint possibilities

Built this palace out of dust

Now it’s outlasted both of us

On to five o’clock when I keyed the lock

To my new familiar

Thoughts of you, I can’t resist

It’s you I want and always miss

(And looking ahead)

(From this empty bed)

I’m so faded

Faded

Faded

Faded

Faded

Faded

Er is een traanvormige behuizing die we zagen

In een veilinghal, lijdend in stilte

Moet vanavond opnieuw worden toegewezen

Terwijl we het maanlicht scheiden

En deze rode mottenvlammen die sieren

De neurale vorm, onze oude keukendeur

Geeft de plaats een zinloze lucht

De nieuwe huurders kunnen reparaties uitvoeren

(Onze liefde is niet weg)

(We moeten gewoon verder)

We zijn zo vervaagd

Bleek

Hier is een tijdschrift dat we hebben gevonden

Met een pagina die is afgewezen, relevant voor twee

Bewoners van bijtende jongeren

Die hun woorden vervaagden om de waarheid te verdoezelen?

Nu vallen onze ogen allebei op de platen

Schat, dat is het moeilijkste deel

waarvan we de helft samen hebben gekocht

Nu imiteert het leven kunst

(En onze kleine droom)

(Is voorbij, lijkt het)

We zijn zo vervaagd

Bleek

(Achter de zelfverzekerdheid gaat een gebroken sprookje schuil)

(En ik moet bekennen, dit doorstuuradres)

(Bedoel niet dat mijn hart al een thuis heeft gevonden)

Op een avond in juni toen we de melodie intoetsten

Naar leuke mogelijkheden

Dit paleis gebouwd uit stof

Nu heeft het ons allebei overleefd

Op tot vijf uur toen ik het slot opendeed

Naar mijn nieuwe bekende

Gedachten aan jou, ik kan het niet laten

Jij bent het die ik wil en die ik altijd mis

(En vooruit kijken)

(Van dit lege bed)

Ik ben zo vervaagd

Bleek

Bleek

Bleek

Bleek

Bleek