Seven Wonders - Nickel Creek

When shadows fall he’ll close his eyes to hear the clocks unwind

Powerless to leash the hands of time

Kingdoms fall, the earth revolves, the rain will come this spring

And nothing he could say would change a thing

«Seven wonders» crowed the man, knowing six are gone

And how the great illusion lingers on

He can’t enfold the sun or moon, the wind within his hands

But count the times he’ll shout «the great I am»

When all the while, a pontiff smile, veiling his disgrace

At never owning more than second place

«Seven wonders» crowed the man, knowing six are gone

And how the great illusion lingers on

«Seven wonders» crowed the man, knowing six are gone

And how the great illusion lingers

Oh, the grand illusion lingers

While the sad confusion lingers on

Als de schaduwen vallen, sluit hij zijn ogen om de klokken te horen aflopen

Machteloos om de handen van de tijd te leiden

Koninkrijken vallen, de aarde draait, de regen zal komen deze lente

En niets wat hij kon zeggen zou iets veranderen

«Zeven wonderen» kraaide de man, wetende dat er zes verdwenen zijn

En hoe de grote illusie blijft hangen

Hij kan de zon of de maan niet omhullen, de wind in zijn handen

Maar tel de keren dat hij "de grote ik ben" zal roepen

Terwijl de hele tijd een paus glimlacht en zijn schande verhult

Bij nooit meer dan de tweede plaats bezitten

«Zeven wonderen» kraaide de man, wetende dat er zes verdwenen zijn

En hoe de grote illusie blijft hangen

«Zeven wonderen» kraaide de man, wetende dat er zes verdwenen zijn

En hoe de grote illusie blijft hangen

Oh, de grote illusie blijft hangen

Terwijl de droevige verwarring voortduurt