Sabra Girl - Nickel Creek

Lonely, the life that I once led.

Strange, the paths on which we tread.

Led me to you, unlikely but true.

Sabra girl, clouding my view.

Rainy the day, the first time we met.

Deep was the dark, forever my day.

It didn’t seem wrong to sing a sad song.

Sabra girl, seen you before.

Early the morning, you’re sad, the good bye.

With a wave of your hand and a smile of your eye.

So lately did meet, no sooner to part.

Sabra girl, homeward must start.

Rosie, the lines you wrote with your hand.

Reading between them, to misunderstand.

I made the mistake you said not to make.

Yes, reading your letters, conviction did grow.

I thought it a chance;

I knew I must go.

It’s hard to believe I could be so naive.

Sabra girl, flattered but deceived.

Now you just told me that friendship is off.

I’m forced to repair the breach in my wall.

Illusions and dreams, as usual, it seems.

Sabra girl, they’ve been my downfall.

Lonely, the life and dismal the view.

Closed is the road that leads to you.

Since better can be, as friends we’ll agree,

Sabra girl, time will cure me

Eenzaam, het leven dat ik ooit leidde.

Vreemd, de paden waarop we lopen.

Leidde me naar jou, onwaarschijnlijk maar waar.

Sabra-meisje, vertroebelt mijn zicht.

Regenachtig de dag, de eerste keer dat we elkaar ontmoetten.

Diep was het donker, voor altijd mijn dag.

Het leek niet verkeerd om een ​​droevig lied te zingen.

Sabra meid, ik heb je eerder gezien.

Vroeg in de ochtend, je bent verdrietig, het vaarwel.

Met een handbeweging en een glimlach.

Dus de laatste tijd heb ik elkaar ontmoet, niet eerder om uit elkaar te gaan.

Sabra meisje, huiswaarts moet beginnen.

Rosie, de regels die je met je hand hebt geschreven.

Tussen hen lezen, om het verkeerd te begrijpen.

Ik heb de fout gemaakt die je zei niet te maken.

Ja, bij het lezen van uw brieven groeide de overtuiging.

Ik dacht dat het een kans was;

Ik wist dat ik moest gaan.

Het is moeilijk te geloven dat ik zo naïef zou kunnen zijn.

Sabra meisje, gevleid maar bedrogen.

Nu heb je me net verteld dat vriendschap niet doorgaat.

Ik ben genoodzaakt om de breuk in mijn muur te repareren.

Illusies en dromen, zoals gewoonlijk, lijkt het.

Sabra-meisje, ze zijn mijn ondergang geweest.

Eenzaam, het leven en somber het uitzicht.

Gesloten is de weg die naar jou leidt.

Omdat beter kan zijn, zijn we het als vrienden eens,

Sabra meid, de tijd zal me genezen