House Carpenter - Nickel Creek

Well met, well met, said an old true love.

Well met, well met, said he.

I have just returned from the salt, salt sea.

And it’s all for the love of thee.

Come in, come in, my own true love,

And have a seat by me.

It’s been three-fourths of a long, long year,

Since together, we have been.

I can’t come in and I can’t sit down,

For I’ve only a moment’s time.

They say you’re married to a house carpenter,

And your heart will never be mine.

I could have married a King’s daughter, fair,

And she would have married me,

But I have forsaken her crowns of gold,

And it’s all for the love of thee.

Now you forsake your house carpenter,

And go along with me.

I’ll take you where the grass grows green.

On the banks of the deep blue sea.

Then she picked up a darlin’little babe,

And kisses, she gave it three.

Saying Stay right here, my dalrin’little baby,

And keep your pappa company.

They had not been on the ship two weeks,

I’m sure it was not three,

Till his true love began to weep and to mourn,

And she wept most bitterly.

Sayin': Are you weepin’for my silver and my gold.

Sayin': Are you weepin’for my store?

Or are you weepin’for your house carpenter,

Whose face you’ll never see no more?

A curse, a curse to the sailor, she cried.

A curse, a curse, she swore.

You robbed me of my darlin’little babe,

That I shall never see no more.

They had not been on the ship three weeks,

I’m sure it was not four,

When there came a leak in the bottom of the ship,

And sank them for to rise no more.

Goed ontmoet, goed ontmoet, zei een oude ware liefde.

Goed ontmoet, goed ontmoet, zei hij.

Ik ben net terug van de zoute, zoute zee.

En het is allemaal voor de liefde van jou.

Kom binnen, kom binnen, mijn eigen ware liefde,

En kom bij mij zitten.

Het is driekwart van een lang, lang jaar geweest,

Sindsdien zijn we samen.

Ik kan niet binnenkomen en ik kan niet gaan zitten,

Want ik heb maar even.

Ze zeggen dat je getrouwd bent met een timmerman,

En jouw hart zal nooit het mijne zijn.

Ik had met een koningsdochter kunnen trouwen, eerlijk,

En ze zou met mij getrouwd zijn,

Maar ik heb haar gouden kronen verlaten,

En het is allemaal voor de liefde van jou.

Nu verlaat je je huistimmerman,

En ga met me mee.

Ik neem je mee waar het gras groen wordt.

Aan de oevers van de diepblauwe zee.

Toen pakte ze een schatje,

En kusjes, ze gaf er drie.

Zeggen: Blijf hier, mijn kleine baby,

En houd je pappa gezelschap.

Ze waren twee weken niet op het schip geweest,

Ik weet zeker dat het geen drie waren,

Tot zijn ware liefde begon te huilen en te rouwen,

En ze huilde het meest bitter.

Sayin': huil je om mijn zilver en mijn goud.

Sayin': Ben je aan het huilen om mijn winkel?

Of huil je om je huistimmerman,

Wiens gezicht zul je nooit meer zien?

Een vloek, een vloek voor de zeeman, riep ze.

Een vloek, een vloek, zwoer ze.

Je hebt me beroofd van mijn lieve kleine schat,

Dat ik nooit meer zal zien.

Ze waren drie weken niet op het schip geweest,

Ik weet zeker dat het geen vier waren,

Toen er een lek in de bodem van het schip kwam,

En liet ze zinken om niet meer op te staan.