Três Apitos - Ney Matogrosso

Quando o apito da fábrica de tecidos

Vem ferir os meus ouvidos, eu me lembro de você

Mas você anda, sem dúvida bem zangada

Pois está interessada, em fingir que não me vê

Você que atende ao apito, de uma chaminé de barro

Porque não atende ao grito tão aflito da buzina do meu carro

Você no inverno, sem meias vai pro trabalho

Não faz fé no agasalho

Nem no frio você crê

Mas você é mesmo artigo que não se imita

Quando a fábrica apita

Faz reclame de você

Nos meus olhos você lê

Como eu sofro cruelmente

Comciúmes do gerente impertinente que dá ordens à você

Sou do sereno poeta muito soturno

Vou virar guarda noturno

E você sabe porquê

Você só não sabe

Que enquanto você faz pano

Faço junto do piano esses versos pra você

Esses versos pra você, esses versos pra você

Wanneer de stoffenfabriek fluit

Kom pijn aan mijn oren, ik herinner me je

Maar je bent ongetwijfeld heel boos

Omdat ze geïnteresseerd is om te doen alsof ze me niet ziet

Jij die het fluitje beantwoordt, uit een schoorsteen van klei

Waarom beantwoord je de zo verdrietige kreet van mijn autoclaxon niet?

Jij gaat in de winter, zonder sokken, aan het werk

Vertrouw de trui niet

Zelfs niet in de kou geloof je

Maar jij bent hetzelfde artikel dat zichzelf niet imiteert

Wanneer de fabriek piept

Maak een claim over jou

In mijn ogen lees je

Hoe ik wreed lijd

Jaloezie van de ondeugende manager die je opdracht geeft

Ik ben van de serene dichter heel somber

Ik zal nachtwaker worden

En weet je waarom?

je weet het gewoon niet

Dat terwijl je stof maakt

Ik schrijf deze verzen samen met de piano voor jou

Deze verzen voor jou, deze verzen voor jou