Pedra Dura - Ney Matogrosso, Julia Vargas

Só foi você voltar

Pra me machucar

Depois de me deixar

Como poderei amar

Meu pobre coração já me bate tão devagar

Se marcar, morrerá de mágoas

Quero parar de pensar no quanto que dolosoro foi

Te ver ali com quem, não sei

Nem quero mais, nem quero mais te ver

Nem quero mais spfrer

Choramingar outra vez por quem nem sequer me observava

Me observava pelo museu

Era eu

Eu que um dia foi seu

Que um dia teu olhar foi meu

Tudo que peça a Deus é um adeus

Vá pra longe do meu peito

E leva contigo a minha dor

Pedra dura no caminho

Espinho dessa flor

Quem fez desse jantar esse mal estar

Sem gosto, sem gostar

Como posso digerir

Engulo o choro, então

Ouço uma canção

E rasgar devagar

Lágrimas salgadas

Deixo molhar o olhar

Olhando o que sobrou de nós dois

O nó que não se dá, se der

Devo calar

Devo calar você

Deve calar também

Silenciar outra vez por uma mulher

Em seu lugar, eu

E seu lugar é nesse museu

E é só seu, seu

Isso vai passar

Passado não passa no bar

E tudo pode começar

Quão adeus

Vá pra longe do meu peito

E leva contigo a minha dor

Pedra dura no caminho

Espinho dessa flor

Vá pra longe do meu peito

E leva contigo a minha dor

Pedra dura no caminho

Espinho dessa flor

Dessa flor

Dessa flor

Dessa flor

Dessa flor

Dessa flor

Dessa flor, mulher

jij was de enige die terugkwam

Om mij pijn te doen

Na het verlaten van mij

hoe kan ik liefhebben?

Mijn arme hart klopt me al zo langzaam

Als je scoort, sterf je van hartzeer

Ik wil stoppen met denken aan hoe pijnlijk het was

Zie je daar met wie, ik weet het niet

Ik wil je niet eens meer zien

Ik wil niet eens meer spfrer

Weer zeuren voor iemand die niet eens naar me keek

Zag me door het museum

Ik was het

Ik die ooit van jou was

Die ene dag was jouw blik de mijne

Alles wat je van God vraagt, is vaarwel

Ga weg van mijn borst

En neem mijn pijn met je mee

Harde steen onderweg

Doorn van deze bloem

Wie heeft dit diner zo slecht gemaakt?

geen smaak, geen like

hoe kan ik verteren?

Ik slik de kreet in, dus

ik hoor een liedje

En scheur langzaam

zoute tranen

Ik laat mijn ogen nat worden

Kijkend naar wat er over is van ons tweeën

De knoop die niet geknoopt is, als der

ik moet mijn mond houden

Ik moet je mond houden

moet ook zwijgen

Weer stilte voor een vrouw

In jouw plaats, ik

En je plaats is in dit museum

En het is alleen van jou, van jou

Dit zal over gaan

Verleden gaat niet voorbij in de bar

En alles kan beginnen

hoe vaarwel

Ga weg van mijn borst

En neem mijn pijn met je mee

Harde steen onderweg

Doorn van deze bloem

Ga weg van mijn borst

En neem mijn pijn met je mee

Harde steen onderweg

Doorn van deze bloem

van deze bloem

van deze bloem

van deze bloem

van deze bloem

van deze bloem

Van deze bloem, vrouw