We All Rage in Gold - Neurosis

I’ll walk into the water,

To wash the blood from my feet.

My path is ever holding,

My shadows claimed release.

The sky it holds my father,

The sun recalls my soul.

The reason forgotten,

Of the lessons burned in oak.

My always wanting watchers,

They laugh and slash at my mind.

The deafening redeemer,

Lays me down and feeds me time.

Death was my first companion,

It showed me life and it snuffed it out.

The vision never ending.

Of the ghosts through and out.

All the rage in gold the flower…

Pull me in to see,

The battles break me but I am given,

To the lost lord,

Within the circle of clarion’s eye.

Ik loop het water in,

Om het bloed van mijn voeten te wassen.

Mijn pad houdt altijd stand,

Mijn schaduwen claimden vrijlating.

De lucht die mijn vader vasthoudt,

De zon herinnert aan mijn ziel.

De reden vergeten,

Van de lessen gebrand in eiken.

Mijn altijd op zoek naar kijkers,

Ze lachen en snijden in mijn gedachten.

De oorverdovende verlosser,

Legt me neer en geeft me tijd.

De dood was mijn eerste metgezel,

Het liet me het leven zien en het doofde het uit.

De visie die nooit eindigt.

Van de geesten door en door.

Alle woede in goud de bloem...

Trek me naar binnen om te zien,

De gevechten breken me, maar ik ben gegeven,

Aan de verloren heer,

Binnen de oogcirkel.