To Crawl Under One's Skin - Neurosis

Isolated so long, blighted by the first frost

Longing for the warmth of human touch

Through this wall of ice I can see you

Callous only outside, from the kicking

And the beating down

Please rip them from my body, please!

Glacier growing larger

Mirror growing darker

Do you see the blue?

My forefront of consciousness

Has been ignored

The healing touch of time has abandoned me

Abandoned me!

The longing brings me near, but the fear

Keeps me inches, worlds away

Reaching through the ice at last

But you feel the frost and run

Run from me back to the secure

(You didn’t belong here anyway)

And I’m left still

Still longing

Still cold

So cold

Zo lang geïsoleerd, verwoest door de eerste nachtvorst

Verlangen naar de warmte van menselijke aanraking

Door deze muur van ijs kan ik je zien

Ongevoelig alleen buiten, van het schoppen

En het neerslaan

Scheur ze alsjeblieft van mijn lichaam!

Gletsjer wordt groter

Spiegel wordt donkerder

Zie je het blauw?

Mijn voorhoede van bewustzijn

Is genegeerd

De helende aanraking van de tijd heeft me in de steek gelaten

Heeft mij verlaten!

Het verlangen brengt me dichtbij, maar de angst

Houdt me centimeters, werelden weg

Eindelijk door het ijs reiken

Maar je voelt de vorst en rent weg

Ren van mij terug naar de veilige

(Je hoorde hier toch niet thuis)

En ik ben nog steeds links

Nog steeds verlangend

Nog koud

Zo koud