Чувства - НАZИМА

И пускай мне скажут, что всё пройдёт однажды -

Тебя я вижу в каждом, и сердцу не прикажешь.

Эти чувства ранят, снова, я сгораю;

Может стоит с тобой нам всё начать сначала;

Чувства!

Забыть всё это невозможно.

Собрать осколки воедино.

И нас с тобой оставить в прошлом.

Воспоминание - выстрел в спину.

И каждый раз силуэт твой возникает в толпе;

Всё это кажется мне - скажи, зачем?

Легко расстались с тобой, чтобы уйти от измен -

Но не решили проблем.

И пускай мне скажут, что всё пройдёт однажды -

Тебя я вижу в каждом, и сердцу не прикажешь.

Эти чувства...

Где-то в памяти осколки лета

Прозвенели фразами в куплетах.

На террасе сидя вечером под пледом

В чужом городе легко одета.

Сквозняки заходят под кожу,

Маяки от парней прохожих.

Они так далеки, кто бы знал, Боже -

Как дураки хотят одно и тоже.

Мне бы с птицами лететь на море.

Растворить все мысли в полёте на просторе.

Не думать о тебе, не вспоминать нас ,

И не касаться пальцами мокрых глаз.

Тебя уже я отпустила .

Пока забыть ещё не хватает силы.

Был таким родным, а стал совсем не милым -

И разошлись дороги;

я тебе все простила.

И пускай мне скажут, что всё пройдёт однажды -

Тебя я вижу в каждом, и сердцу не прикажешь.

Эти чувства ранят, снова, я сгораю;

Может стоит с тобой нам всё начать сначала -

Чувства!

Чувства!

En laat ze me vertellen dat alles op een dag voorbij zal gaan -

Ik zie je in iedereen, en je kunt je hart niet beheersen.

Deze gevoelens doen pijn, nogmaals, ik brand;

Misschien moeten we helemaal opnieuw met jou beginnen;

Gevoelens!

Het is onmogelijk om dit allemaal te vergeten.

Verzamel de stukken bij elkaar.

En laat ons met u achter in het verleden.

De herinnering is een schot in de rug.

En elke keer dat je silhouet in de menigte verschijnt;

Dit alles lijkt me - vertel me waarom?

Maakte het gemakkelijk uit om verraad te ontlopen -

Maar ze hebben het probleem niet opgelost.

En laat ze me vertellen dat alles op een dag voorbij zal gaan -

Ik zie je in iedereen, en je kunt je hart niet beheersen.

Deze gevoelens...

Ergens in de herinneringsfragmenten van de zomer

Ze riepen zinnen in verzen.

Op het terras 's avonds onder een dekentje zitten

Licht gekleed in een vreemde stad.

Tocht gaat onder de huid

Vuurtorens van voorbijgangers.

Ze zijn zo ver weg, wie zou het weten, God -

Zoals dwazen hetzelfde willen.

Ik zou graag met vogels naar zee vliegen.

Los alle gedachten op tijdens de vlucht in de ruimte.

Denk niet aan jou, denk niet aan ons,

En raak je natte ogen niet aan.

Ik heb je al laten gaan.

Vergeten is nog niet sterk genoeg.

Hij was zo lief, maar hij werd helemaal niet schattig -

En de wegen scheidden;

Ik heb je alles vergeven.

En laat ze me vertellen dat alles op een dag voorbij zal gaan -

Ik zie je in iedereen, en je kunt je hart niet beheersen.

Deze gevoelens doen pijn, nogmaals, ik brand;

Misschien moeten we helemaal opnieuw met jou beginnen -

Gevoelens!

Gevoelens!