Sage - Navarone

I met him in the valley fields

Where dust nor water want to be

Desert sage surrounded me

A native soul to wise to see

He did not seek, but still he found

Me pondering on those sacred grounds

Moved by his grace

I ended up in front of him

Where he laid his hands upon my face

He told the tale we all know

Which echoes in the depths of all

Smothered by time

But when you dare to see it’ll come to mind

Borders confined

Appear not to be

That’s how the wisdom of a blind man made the white man see

«A meek, humble man of honest sense,

Who, preaching peace, does practice continence;

Whose pious life’s a proof he does believe

Mysterious truths, which no man can conceive

If upon earth there dwell such God-like men,

I’ll here recant my paradox to them,

Adore those shrines of virtue, homage pay,

And, with the rabble world, their laws obey»

Ik ontmoette hem in de velden in de vallei

Waar stof noch water willen zijn

Woestijnsalie omringde me

Een inheemse ziel om wijs te zien

Hij zocht niet, maar toch vond hij

Ik peins over die heilige gronden

Bewogen door zijn gratie

Ik belandde voor hem

Waar hij zijn handen op mijn gezicht legde

Hij vertelde het verhaal dat we allemaal kennen

Wat weerklinkt in de diepten van alles

Gesmoord door de tijd

Maar als je durft te zien, zal het in je opkomen

Grenzen opgesloten

Lijkt niet te zijn

Dat is hoe de wijsheid van een blinde de blanke deed zien

«Een zachtmoedige, nederige man met een eerlijk gevoel,

Wie, die vrede predikt, onthouding beoefent;

Wiens vrome leven een bewijs is dat hij gelooft

Mysterieuze waarheden, die geen mens kan bedenken

Als er op aarde zulke goddelijke mannen wonen,

Ik zal hier mijn paradox aan hen herroepen,

Aanbid die heiligdommen van deugd, eerbetoon,

En, met de gepeupelwereld, gehoorzamen hun wetten»