Your Familiar Face - Native Construct

You and I

Could be entwined in love for the rest of our lives

And yet I can’t begin

To utter words of my affection within (to you)

But love always finds a way to speak out

I’ll write the words I can’t form with my mouth

And I’ll wait for you to change your mind

And to find — find the love you keep inside

I’ll write you these letters that speak straight from my heart

I’ll tell you my secrets and share all my dreams with you

But love is lost on you, as it seems

So I try to move on, but still

Your familiar face lingers around

You should be

Composing symphonies of love with me

And yet it’s he and not me

This world was meant for only two and not three

(Two, not three)

I suppose it isn’t your fault you don’t care

(Not your fault you don’t care)

Cause no one said that this life would be fair

But when you scatter these letters across my heart

('Cross his heart)

You leave (him)

Leave me with a burning scar

I wrote you these letters that spoke straight from my heart

I told you my secrets and shared all my dreams with you

But love is meaningless, as it seems

So I try to move on, but still

Your familiar face lingers around

You will never understand what

It is like to be torn down and forgot

To live life ever needing what

Will forever be outside of your clutch

You have left me alone with my mind

You have left me to discover my sinister side

But still, your familiar face lingers around

Jij en ik

Zou voor de rest van ons leven in liefde verstrengeld kunnen zijn

En toch kan ik niet beginnen

Om woorden te uiten van mijn genegenheid binnenin (voor jou)

Maar liefde vindt altijd een manier om zich uit te spreken

Ik schrijf de woorden die ik niet met mijn mond kan vormen

En ik wacht tot je van gedachten verandert

En om de liefde te vinden die je in je hebt

Ik zal je deze brieven schrijven die recht uit mijn hart spreken

Ik zal je mijn geheimen vertellen en al mijn dromen met je delen

Maar liefde is aan jou verloren, zoals het lijkt

Dus ik probeer verder te gaan, maar toch

Je vertrouwde gezicht blijft rondhangen

Je zou moeten zijn

Componeren van liefdessymfonieën met mij

En toch is hij het en niet ik

Deze wereld was bedoeld voor slechts twee en niet voor drie

(Twee, niet drie)

Ik neem aan dat het niet jouw schuld is dat het je niet kan schelen

(Niet jouw schuld, het kan je niet schelen)

Omdat niemand zei dat dit leven eerlijk zou zijn

Maar als je deze letters over mijn hart verspreidt

('Kruis zijn hart)

Je verlaat (hem)

Laat me achter met een brandend litteken

Ik heb je deze brieven geschreven die recht uit mijn hart spraken

Ik heb je mijn geheimen verteld en al mijn dromen met je gedeeld

Maar liefde is zinloos, zoals het lijkt

Dus ik probeer verder te gaan, maar toch

Je vertrouwde gezicht blijft rondhangen

Je zult nooit begrijpen wat

Het is alsof je wordt afgebroken en vergeten

Om het leven te leiden dat ooit nodig heeft wat?

Zal voor altijd buiten je koppeling zijn

Je hebt me alleen gelaten met mijn geest

Je hebt me verlaten om mijn sinistere kant te ontdekken

Maar toch, je vertrouwde gezicht blijft rondhangen