Naticongo - Natiruts

Tinha a coragem e a calma de um Rei

Os mais ferozes males enfrentou

Seus inimigos não puderam ver

Segredos da sua força contra a dor, e

Seus olhos liam além do amanhecer

Suas palavras transformavam leis

Todos queriam ser como ele foi

Ninguém sabia que era infeliz

Queria saber, queria saber

Que faltava então?

Não queria viver, não queria viver

Com essa dor no coração

Pois até um rei

Despeja lágrimas por não ter o seu grande amor

Queria saber se é bom ou ruim

Em ter uma flor tão linda assim

Como o azul do céu e o brilho do mar

E olhos de mel pra iluminar

Larararara, ôôô

Se ajoelhou como servo pela primeira vez

Dizendo já sofrer demais, oi

Saber sobre os céus e a floresta não lhe foi em vão

Sem eles, não teria a paz

Pra acreditar

Queria saber se é bom ou ruim

Em ter uma flor tão linda assim

Com o azul do céu e o brilho do mar

E olhos de mel pra iluminar

Larararara, ôôô

Hij had de moed en kalmte van een koning

Het felste kwaad waarmee hij te maken kreeg

Je vijanden konden niet zien

Geheimen van je kracht tegen pijn, en

Je ogen lezen voorbij de dageraad

Zijn woorden werden wetten

Iedereen wilde zijn zoals hij was

Niemand wist dat ik ongelukkig was

Ik wilde het weten, ik wilde het weten

Wat ontbrak er dan?

Ik wilde niet leven, ik wilde niet leven

Met dit verdriet

Nou ja, zelfs een koning

Ze huilt omdat ze haar grote liefde niet heeft gehad

Ik wilde weten of het goed of slecht is

Om zo'n mooie bloem te hebben

Zoals het blauw van de lucht en de helderheid van de zee

En lieve oogjes om op te lichten

larararara, oh

Voor de eerste keer knielde als een dienaar

Zeggen al te veel lijden, hi

Weten over de lucht en het bos was niet tevergeefs

Zonder hen zou er geen vrede zijn

geloven

Ik wilde weten of het goed of slecht is

Om zo'n mooie bloem te hebben

Met het blauw van de lucht en de helderheid van de zee

En lieve oogjes om op te lichten

larararara, oh