The Walloping Window Blind - Natalie Merchant

A capital ship for an ocean trip

Was the Walloping Window Blind.

No gale that blew dismayed her crew

Or troubled the captain’s mind.

The man at the wheel was taught to feel

Contempt for the wildest blow.

And it often appeared when the weather had cleared

That he’d been in his bunk below.

The boatswain’s mate was very sedate,

Yet fond of amusement too;

And he played hopscotch with the starboard watch

While the captain tickled the crew.

And the gunner we had was apparently mad

For he stood on the cannon’s tail,

And fired salutes in the captain’s boots

In the teeth of a booming gale.

The captain sat in a commodore’s hat

And dined in a royal way

On toasted pigs and pickles and figs

And gummery bread each day.

But the rest of us ate from an odious plate

For the food that was given the crew

Was a number of tons of hot cross buns

Chopped up with sugar and glue.

We all felt ill as mariners will

On a diet that’s cheap and rude,

And the poop deck shook when we dipped the cook

In a tub of his gluesome food.

Then nautical pride we laid aside,

And we cast the vessel ashore

On the Gulliby Isles, where the Poohpooh smiles

And the Anagzanders roar.

Composed of sand was that favored land

And trimmed in cinnamon straws;

And pink and blue was the pleasing hue

Of the Tickletoeteasers claws.

We climbed to the edge of a sandy ledge

And soared with the whistling bee,

And we only stopped at four o’clock

For a pot of cinnamon tea.

From dawn to dark, on rubagub bark

We fed, till we all had grown

Uncommonly thin.

Then a boat blew in

On a wind from the torriby zone.

She was stubby and square, but we didn’t much care,

And we cheerily put to sea.

We plotted a course for the Land of Blue Horse,

Due west 'cross the Peppermint Sea.

Een hoofdstad voor een oceaanreis

Was de Walloping Window Blind.

Geen enkele storm die haar bemanning versteld deed staan

Of de hoofden van de kapitein verontrustte.

De man aan het stuur heeft geleerd te voelen

Minachting voor de wildste klap.

En het verscheen vaak als het weer was opgeklaard

Dat hij beneden in zijn kooi had gelegen.

De stuurman van de bootsman was zeer bezadigd,

Maar ook dol op amusement;

En hij hinkelde met de stuurboordwacht

Terwijl de kapitein de bemanning kietelde.

En de schutter die we hadden was blijkbaar gek

Want hij stond op de staart van het kanon,

En salueerde in de laarzen van de kapitein

In de tanden van een dreunende storm.

De kapitein zat in de hoed van een commodore

En dineerde op een koninklijke manier

Op geroosterde varkens en augurken en vijgen

En elke dag gummibrood.

Maar de rest van ons at van een afschuwelijk bord

Voor het eten dat de bemanning kreeg?

Was een aantal tonnen warme kruisbroodjes

Gehakt met suiker en lijm.

We voelden ons allemaal ziek zoals zeelieden dat zullen doen

Op een dieet dat goedkoop en onbeleefd is,

En het kakdek schudde toen we de kok onderdompelden

In een bak met zijn plakkerige eten.

Toen legden we nautische trots opzij,

En we werpen het schip aan wal

Op de Gulliby-eilanden, waar de Poohpooh lacht

En de Anagzanders brullen.

Samengesteld uit zand was dat favoriete land

En bijgesneden in kaneelrietjes;

En roze en blauw was de aangename tint

Van de klauwen van Tickletoeteasers.

We klommen naar de rand van een zanderige richel

En zweefde met de fluitende bij,

En we stopten pas om vier uur

Voor een pot kaneelthee.

Van zonsopgang tot donker, op rubaub-schors

We voedden, totdat we allemaal waren gegroeid

Ongewoon dun.

Toen blies er een boot binnen

Op wind uit de torriby zone.

Ze was gedrongen en vierkant, maar het kon ons niet veel schelen,

En we gaan vrolijk de zee op.

We hebben een koers uitgezet naar het Land van Blue Horse,

Richting het westen steekt u de Pepermuntzee over.