Parasole - Natalia Szroeder

Czemu mam wrażenie, że to sen

Skoro nadal czuję dotyk twoich rąk

Gardło mam ściśnięte

A oddech niespokojny

Czemu mam poczucie, że to nic

Skoro tyle wspomnień przywołuje wzrok

Mam dłonie zaciśnięte

A umysł niespokojny

Nie wiem, co się tutaj stało

Co cię stąd zabrało

Czy zwyczajny strach

Czy błąd

Nie wiem komu się zdawało

Czego było mało

Gdzie ty jesteś?

Jak mam iść dalej, gdy z siebie całej

Wszystko oddałam ci

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Czemu mam wrażenie, że ta noc nigdy się nie skończy

Nawet jeśli dzień wstanie trochę wcześniej

Gardło mam ściśnięte

Nie wiem, co mam teraz robić

Jak się wyswobodzić

Jak przegonić strach i gniew

Nie wiem czego mam się złapać

Gdzie jest moja tratwa

Nie mam siły

Jak mam iść dalej, gdy z siebie całej

Wszystko oddałam ci

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Zmieniam kolejny bieg

Będzie lepiej, będzie lżej

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wymazuję ciebie stąd i prostuję palce rąk

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wracaj

Nie wracaj

Idź dokąd tylko chcesz, nie zatrzymuj się

To był tylko sen, ja budzę się już

Parasole składam w szpic

Ostrzę noże, ostrzę kły

Nie będę płakać, nie będę błagać

Pięścią w ścianę wpuszczam złość

I z kamieni wznoszę stos

Nie będę płakać, nie będę błagać

Zmieniam kolejny bieg

Będzie lepiej, będzie lżej

Nie będę płakać, nie będę błagać

Wymazuję ciebie stąd i prostuję palce rąk

Nie będę płakać, nie będę błagać

Waarom voel ik dat dit een droom is?

Omdat ik nog steeds de aanraking van je handen kan voelen

Mijn keel is strak

En mijn ademhaling is rusteloos

Waarom voel ik dat het niets is?

Omdat zoveel herinneringen het gezichtsvermogen oproepen

Mijn handen zijn gebald

En de geest is rusteloos

Ik weet niet wat hier is gebeurd

Wat heb je hier vandaan?

Of gewone angst

Is een fout?

Ik weet niet wie het was

Wat was niet genoeg?

Waar je bent?

Hoe ga ik verder als ik met mijn hele zelf ga?

Ik heb je alles gegeven

Ik vouw paraplu's in een punt

Ik slijp mijn messen, slijp mijn hoektanden

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

Ik liet mijn woede met mijn vuist tegen de muur

En ik hef een stapel stenen op

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

Waarom heb ik het gevoel dat deze nacht nooit zal eindigen?

Ook als de dag wat vroeger opstaat

Mijn keel is strak

Ik weet niet wat ik nu moet doen

Hoe jezelf te bevrijden?

Hoe angst en woede weg te jagen?

Ik weet niet wat ik moet vangen

Waar is mijn vlot

ik heb geen kracht

Hoe ga ik verder als ik met mijn hele zelf ga?

Ik heb je alles gegeven

Ik vouw paraplu's in een punt

Ik slijp mijn messen, slijp mijn hoektanden

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

Ik liet mijn woede met mijn vuist tegen de muur

En ik hef een stapel stenen op

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

ik verander van versnelling

Het zal beter zijn, het zal lichter zijn

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

Ik wis je van hier en strek je vingers

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

Terugkomen

Kom niet terug

Ga waar je wilt, blijf doorgaan

Het was maar een droom, ik word al wakker

Ik vouw paraplu's in een punt

Ik slijp mijn messen, slijp mijn hoektanden

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

Ik liet mijn woede met mijn vuist tegen de muur

En ik hef een stapel stenen op

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

ik verander van versnelling

Het zal beter zijn, het zal lichter zijn

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten

Ik wis je van hier en strek je vingers

Ik zal niet huilen, ik zal niet pleiten