Серое - Naraka

Серое комкает птиц,

Разрывает деревья, гложет их ветки.

Небо падает ниц,

Пустота вьёт гнездо в моей грудной клетке!

Солнце серого цвета

Бродит уныло среди сваленных сосен.

Я вышел из дома посмотреть на лето,

Но разбился насмерть о хищную осень

Влага, стекая вниз,

Плавит усталый свет.

Режет фасады лиц,

Пьёт кровь которой нет,

Время ласкает боль — кумир!

В сердце втирает соль серый сожжённый мир!

Листья летят,

Осень мой ад!

Grijze verfrommelt vogels

Breekt bomen, knaagt aan hun takken.

De lucht valt naar beneden

Leegte bouwt een nest in mijn borst!

De zon is grijs

Droevig dwalend tussen de omgevallen dennen.

Ik verliet het huis om naar de zomer te kijken,

Maar stortte neer op roofzuchtige herfst

Vocht dat naar beneden stroomt

Smelt vermoeid licht.

Snijdt de gevels van gezichten

Bloed drinken dat niet is

De tijd streelt de pijn - een idool!

De grijs verbrande wereld wrijft zout in het hart!

De bladeren vliegen

De herfst is mijn hel!