Гроздья гнева - Naraka

Хрусталь — вены полны пены, густой и тёмно-красной.

В груди — слева ростки гнева и, и они так прекрасны!

Я чувствую ложь, твой равнодушный взгляд

Рушит во мне стены.

Как отравленный нож в сердце заносит яд,

Плавит в стекло вены.

Я раздавлен и смят глыбой лжи и тоски,

Чувствую свет надежды,

И пока в сердце горят чистого гнева ростки,

Я буду жив как прежде.

В моей вселенной вскипают вены — ложь, кругом лишь ложь!

В руках и взглядах, во всех кто рядом — ложь, я вижу ложь!

Душа мертвеет, владеет ею — ложь, всё та же ложь!

Но гнев сильнее, он сжечь сумеет — ложь всю вашу ложь!

Rf.

Я был прав, распадаясь в прах,

И летя в ладонях ветра далеко отсюда,

Я был прав я хотел лишь остаться собой!

На ветвях из фальшивых фраз

Вырастают гроздья гнева каждую минуту,

И они плачут чистой и прозрачной водой…

Kristal - de aderen zijn vol schuim, dik en donkerrood.

In de kist aan de linkerkant zijn spruiten van woede en, en ze zijn zo mooi!

Ik voel een leugen, je onverschillige blik

Breekt de muren in mij af.

Zoals een vergiftigd mes vergif in het hart injecteert,

Smelt in het glas van een ader.

Ik ben verpletterd en verpletterd door een blok van leugens en verlangen,

Voel het licht van hoop

En terwijl spruiten van pure woede in het hart branden,

Ik zal leven zoals vroeger.

Aderen koken in mijn universum - een leugen, alleen een leugen rondom!

In de handen en blikken, in iedereen die in de buurt is - een leugen, ik zie een leugen!

De ziel wordt dood, bezit het - een leugen, dezelfde leugen!

Maar woede is sterker, het zal kunnen branden - liegt al je leugens!

RF.

Ik had gelijk, uiteenvallend in stof,

En vliegend in de palmen van de wind ver van hier,

Ik had gelijk, ik wilde gewoon mezelf zijn!

Op takken van valse zinnen

Druiven van woede groeien elke minuut

En ze huilen met helder en transparant water...