Всех забрали - Naka

Всех забрали и уплыли

И уже асфальт помыли серебристые дожди

И разбитыми мечтами захрустели под ногами

Недобритые вожди

Умывались облаками, разрывали сны руками

И ругались как коты

Ты накрой меня цветами и ненужными словами

размывай мои черты

Высыхают наши венки, посиневшие коленки

Обезличена душа,

А когда-то по дорожке так неслись вприпрыжку ножки

Ведь погода хороша

Что-то бегали смеялись, потихоньку растерялись

Рассердились и сдались

И зажав себя речами, да с сутулыми плечами

В эту бездну сорвались

И обмотав пуповиной руки

Я продолжаю внимать эти странные звуки

Формалиновая вечность

Наши корни.

Ze namen iedereen mee en zeilden weg

En de zilverachtige regens hebben het asfalt al gewassen

En gebroken dromen knarsten onder de voeten

onaardige leiders

Gewassen door wolken, dromen verscheurd met handen

En vervloekt als katten

Je bedekt me met bloemen en onnodige woorden

vervaag mijn lijnen

Droog onze kransen, blauwe knieën

Vermomde ziel,

En eenmaal langs het pad zo gehaast springende benen

Omdat het mooi weer is

Iets liep lachend, langzaam verward

Werd boos en gaf het op

En zichzelf vasthoudend met toespraken, en met gebogen schouders

Ze vielen in deze afgrond

En de navelstreng omwikkelen

Ik blijf luisteren naar deze vreemde geluiden

formaline eeuwigheid

Onze wortels.