Струны ft Типси Тип & Zambezi - NaF (НеБезДари), Типси Тип, Zambezi

Вселенная со мною шутит…

Вселенная со мною шутит и я смеюсь…

Вселенная со мною шутит, шутница.

Под веками смотрю, чего не будет, то, чему не сбыться.

Так могу и задушить без ропота ту, что рядом лежит.

Потом очнусь и в окно пойду.

Меня тупит изнутри, будто кариес.

Вуду, *ука, проткнула куклу грязным пальцем.

Из будки скалюсь, то спи, то просыпайся.

Себе подобных особей охота в нос бить.

И кровь размазывать по нахальным, врущим ртам.

Над домами взмыть и помахать им ручкой так.

Пропущенный, надо маме звонить, она одна умница —

Видела клип.

Сказала, что волнуется.

И мне не спится, блин.

Не спиться бы.

Палю: кто, кого выцепил из-под слипшихся ресниц.

Небитый индивид важную птицу ведет —

Не завидую, за**ется платить за неё.

Я видел: у мертвых людей глаза живые.

Видел живых, у кого глаза мертвы.

Сосуды с извилинами бьются, играют на вылет,

А вы не жгите спички у натянутой тетивы.

Припев:

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Пока Вселенная шутит, я прошу тебя:

Разобраться в чудесах, чуть не клюнул сам.

На них смотрел сквозь мертвые глаза —

Они помутнели вдруг, как у старика.

Но я, вроде не стар, просто долго не спал.

Ходил по серым от луны тротуарам.

Жизнь пенала щелкала по легким сперва,

Потом по печени, поэтому я с перегаром.

Я замыкаюсь, я лагаю, туплю часто.

Не дальтоник, но вдруг стал путать краски.

Мне навязывают новый мир, а я хочу оставить все, как есть.

Добазариться без махача.

Свой болт через рот и уши прут в мозг,

А народ послушай — любитель гнутых поз.

Этот космос, что без звезд от черных дыр —

Почему вы прячете лица, почему не смотрите вверх.

В надежде куда то скрыться и боясь открыть новую дверь.

Только так и умеем, а по-другому нам будет худо.

От безрассудства, знаешь, всего два шага, два шага до чуда.

Отпустили бы меня, и я бы точно не вернулся.

Под ногами родная Земля только сил уже нет улыбнуться.

Закружили и оставили.

Рано или поздно все наладится.

За холодными, длинными зимами лето нам не покажет лица.

Можешь долго молчать — не поверят, что ты просто так молчишь.

По глазам вычисляют, как зверя — в ожидании когда зарычишь.

Боль не уймется.

С каждым днем будет гнить всё сильней.

Мне бы на миг успокоится, но не верится — почему все зря?

Почему все зря?

Почему все зря?

Почему… Почему… Почему…

Припев:

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Het universum maakt een grapje met mij...

Het universum maakt een grapje met mij en ik lach...

Het universum maakt een grapje met mij, grappenmaker.

Onder de oogleden zie ik wat niet zal gebeuren, wat niet zal uitkomen.

Zodat ik degene die naast me ligt kan wurgen zonder te mopperen.

Dan word ik wakker en loop naar het raam.

Het verdooft me van binnenuit, zoals cariës.

Voodoo, *uka, doorboorde de pop met een vuile vinger.

Ik grijns vanuit het hokje, slaap dan en word dan wakker.

Jagen als individuen om in de neus te slaan.

En bloed smeren over brutale, liegende monden.

Vlieg over de huizen en zwaai zo met je hand naar ze.

Gemist, je moet je moeder bellen, ze is een slimme meid -

Ik heb het filmpje gezien.

Ze zei dat ze zich zorgen maakte.

En ik kan niet slapen, verdomme.

Zou niet slapen.

Palyu: wie trok wie onder de aan elkaar geplakte wimpers uit.

Een ongeslagen persoon leidt een belangrijke vogel -

Ik ben niet jaloers, ik ben het zat om ervoor te betalen.

Ik zag: dode mensen hebben levende ogen.

Ik zag de levenden wiens ogen dood zijn.

Schepen met windingen slaan, spelen tijdens de vlucht,

En je verbrandt geen lucifers met een uitgerekte boogpees.

Refrein:

We tokkelen de snaren - en ze zingen, en ze leven.

We worden overgenomen door mensen voor wie we slechts een geluid zijn.

We tokkelen de snaren - en ze zingen, en ze leven.

We worden overgenomen door mensen voor wie we slechts een geluid zijn.

Terwijl het universum een ​​grapje maakt, vraag ik je:

Om wonderen te begrijpen, pikte ik mezelf bijna.

Hij keek naar hen met dode ogen -

Ze werden plotseling bewolkt, als die van een oude man.

Maar ik lijk niet oud te zijn, ik heb gewoon lang niet geslapen.

Ik liep over trottoirs grijs van de maan.

Het leven van de etui klikte eerst op de longen,

Dan op de lever, dus ik ben met een damp.

Ik sluit mezelf op, ik loop achter, ik word vaak dom.

Niet kleurenblind, maar ineens kleuren gaan mengen.

Er wordt mij een nieuwe wereld opgelegd en ik wil alles laten zoals het is.

Wegwezen zonder mahach.

Je schiet door je mond en oren in de hersenen,

En luister naar de mensen - een liefhebber van gebogen poses.

Deze kosmos zonder sterren van zwarte gaten -

Waarom verberg je je gezichten, waarom kijk je niet omhoog.

In de hoop zich ergens te verstoppen en bang zijn om een ​​nieuwe deur te openen.

Dit is de enige manier waarop we weten hoe, anders wordt het slecht voor ons.

Van roekeloosheid, weet je, er zijn maar twee stappen, twee stappen naar een wonder.

Ze zouden me hebben laten gaan en ik zou zeker niet zijn teruggekeerd.

Onder de voeten van de inheemse aarde is er alleen geen kracht meer om te glimlachen.

Ze cirkelden en vertrokken.

Vroeg of laat komt alles goed.

Na koude, lange winters laat de zomer ons zijn gezicht niet zien.

Je kunt lang zwijgen - ze zullen niet geloven dat je zo stil bent.

Ze berekenen door de ogen, als een dier - wachtend op jou om te grommen.

De pijn gaat niet weg.

Elke dag zal het meer en meer rotten.

Ik zou even kalmeren, maar ik kan het niet geloven - waarom is het allemaal tevergeefs?

Waarom is alles tevergeefs?

Waarom is alles tevergeefs?

Waarom waarom waarom…

Refrein:

We tokkelen de snaren - en ze zingen, en ze leven.

We worden overgenomen door mensen voor wie we slechts een geluid zijn.

We tokkelen de snaren - en ze zingen, en ze leven.

We worden overgenomen door mensen voor wie we slechts een geluid zijn.

We tokkelen de snaren - en ze zingen, en ze leven.

We worden overgenomen door mensen voor wie we slechts een geluid zijn.

We tokkelen de snaren - en ze zingen, en ze leven.

We worden overgenomen door mensen voor wie we slechts een geluid zijn.