Я вечор млада - Надежда Обухова

Чуть задумаюсь я о былом,

И ты снова стоишь предо мною —

То с улыбкой, то с грустным лицом,

И я полон, вновь полон тобою.

Тихо, так тихо светит луна,

А дума тобой роковая полна.

Иль как ветер осенней порой,

Так гитара твоя зарыдает,

И туманятся очи слезой,

А душа с тобой вместе страдает.

Тихо, так тихо светит луна…

А очнёшься, всё пусто кругом, —

Только ветер осенний стучится.

И мечтаю опять об одном,

Чтобы мне поскорее забыться.

Тихо, так тихо светит луна…

Ik zal een beetje aan het verleden denken,

En je staat weer voor me -

Nu met een glimlach, nu met een droevig gezicht,

En ik ben vol, weer vol van jou.

Stil, zo stil schijnt de maan,

En je fatale gedachte is vol.

Of als een herfstwind,

Dus je gitaar zal snikken

En ogen vertroebeld met tranen,

En de ziel lijdt samen met jou.

Stil, zo stil schijnt de maan...

En je wordt wakker, alles is leeg rond, -

Alleen de herfstwind klopt.

En ik droom weer over één ding,

Om mij snel te vergeten.

Stil, zo stil schijnt de maan...