Нет, не любил он - Надежда Обухова

Он говорил мне: «Будь ты моею,

И стану жить я, страстью сгорая».

Прелесть улыбки, нега во взоре,

Мне обещают радости рая.

Бедному сердцу так говорил он,

Бедному сердцу так говорил он.

Но не любил он, нет не любил он,

Нет не любил он, ах, не любил он меня.

Он говорил мне: «Яркой звездою

Мрачную душу ты озарила,

Ты мне надежду в сердце вселила,

Жизнь наполняя сладкой мечтою».

То улыбался, то слезы лил он,

То улыбался, то слезы лил он.

Но не любил он, нет не любил он,

Нет не любил он, ах, не любил он меня.

Он обещал мне, бедному сердцу,

Счастье и грезы, страсти, восторги,

Нежно он клялся жизнь услаждать мне

Вечной любовью, вечным блаженством.

Сладкою речью сердце сгубил он,

Сладкою речью сердце сгубил он,

Но не любил он, нет не любил он,

Нет не любил он, ах, не любил он меня.

Hij vertelde me: "Wees de mijne,

En ik zal leven, brandend van passie.

De schoonheid van een glimlach, gelukzaligheid in de ogen,

Ze beloven me de geneugten van het paradijs.

Tot een arm hart sprak hij aldus,

Zo sprak hij tot een arm hart.

Maar hij hield niet van, nee, hij hield niet van,

Nee, hij hield niet van, oh, hij hield niet van mij.

Hij vertelde me: "Een heldere ster

Je verlichtte een sombere ziel,

Je gaf me hoop in mijn hart

Het leven vullen met zoete dromen.

Hij glimlachte, toen huilde hij,

Hij glimlachte, en toen huilde hij.

Maar hij hield niet van, nee, hij hield niet van,

Nee, hij hield niet van, oh, hij hield niet van mij.

Hij beloofde me, arm hart,

Geluk en dromen, passies, geneugten,

Zachtjes zwoer hij dat het leven me zou bevallen

Eeuwige liefde, eeuwige gelukzaligheid.

Met een lieve toespraak ruïneerde hij zijn hart,

Met een lieve toespraak ruïneerde hij zijn hart,

Maar hij hield niet van, nee, hij hield niet van,

Nee, hij hield niet van, oh, hij hield niet van mij.