Дремлют чинары - Надежда Обухова

На заре ты её не буди,

На заре она сладко так спит!

Утро дышит у ней на груди,

Ярко пышет на ямках ланит.

И подушка её горяча

И горяч утомительный сон,

И, чернеясь, бегут на плеча

Косы лентой с обеих сторон.

А вчера у окна ввечеру

Долго-долго сидела она

И следила по тучам игру,

Что, скользя, затевала луна.

И чем ярче играла луна,

И чем громче свистал соловей,

Всё бледней становилась она,

Сердце билось больней и больней.

Оттого-то на юной груди,

На ланитах так утро горит.

Не буди ж ты её, не буди…

На заре она сладко так спит!

Maak haar bij het ochtendgloren niet wakker

Bij het ochtendgloren slaapt ze zo lief!

De ochtend ademt op haar borst,

Het brandt fel op de kuilen van de wangen.

En haar kussen is heet

En een hete vermoeiende droom,

En als ze zwart worden, rennen ze op hun schouders

Vlechten met tape aan beide zijden.

En gisteren 's avonds bij het raam

Ze heeft lang gezeten

En keek naar de wedstrijd door de wolken,

Wat, glijdend, begon de maan.

En hoe helderder de maan speelde,

En hoe luider de nachtegaal floot,

Ze werd steeds bleeker

Mijn hart ging steeds harder kloppen.

Daarom op een jonge borst,

Op de wangen brandt de ochtend zo.

Maak haar niet wakker, maak haar niet wakker...

Bij het ochtendgloren slaapt ze zo lief!