Z rozmyślań przy śniadaniu - Myslovitz

Znowu świt, wyczerpana noc

Oczy gwiazd dawno zamknął wiatr

Przemywając twarz

Uciszam gwar

Jeszcze ciepłych snów

Gęsta mgła kryje senny świat

Z nieba spadł anioł z twarzą psa

Stary most stoi tam gdzie stał

Wychodzę z domu I mówię sobie

Że będzie to ostatni dzień kiedy jestem…

Pusty szept zalał zalał pusty park

Weer dageraad, uitgeputte nacht

De ogen van de sterren waren allang gesloten door de wind

Mijn gezicht wassen

Ik breng de buzz tot zwijgen

Nog steeds warme dromen

Een dichte mist verbergt een droomwereld

Een engel met het gezicht van een hond viel uit de hemel

De oude brug staat waar hij stond

Ik verlaat het huis en zeg tegen mezelf

Dat het de laatste dag zal zijn dat ik...

Een lege fluistering overstroomde het lege park