Przypadek Hermana Rotha - Myslovitz

Lubię siłę czerni

I nieużywania słów

Wszystkiego, co niezmienne

W nicości za oknem, gdy budzą się mgły

Lubię starych ludzi

Bo starość jest jak mgła

Patrząc wprost w jej pustkę

Pragnę tym bardziej, im więcej mam lat

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

Szukałem Cię w odbiciu szyb

Tonę we współczuciu

Głębiej z każdym dniem

I choć wiem, że już nie wrócisz

Moim życiem wciąż szarpie niepewność i zgiełk

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

I szukam Cię…

Bo tak mało wciąż wiem

Tak mało wciąż jest

W tym wszystkim… mnie

Ik hou van de kracht van zwart

En geen woorden gebruiken

Alles wat niet kan veranderen

In het niets buiten het raam als de nevels ontwaken

Ik hou van oude mensen

Omdat ouderdom is als een mist

Recht in haar leegte kijken

Ik wil het des te meer, hoe ouder ik ben

Jij, hij en ik

De binnenkant ziet eruit als glas

Ik zal die dagen niet vergeten

Ik zocht je in de weerspiegeling van de ramen

Ik verdrink in mededogen

Met elke dag dieper

En hoewel ik weet dat je niet terug zult komen

Mijn leven wordt nog steeds verscheurd door onzekerheid en onrust

Jij, hij en ik

De binnenkant ziet eruit als glas

Ik zal die dagen niet vergeten

En ik zoek jou...

Omdat ik nog zo weinig weet

Er is nog zo weinig

In dit alles… ik