Kilka Usciskow Kilka Snow - Myslovitz

Zastygła w pozach jesień

Autobus pędzi po brzegi wypchany zmęczeniem

Trzymając Cię za rękę

Brak entuzjazmu odbierasz jak opuszczenie

Rozmowa pustych krzeseł

Gubiąc siebie trudno cokolwiek powiedzieć

Odkąd pamiętam to wciąż po coś wracam

Z celnością męcząc się słów

Odkąd pamiętam…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Migoczą resztki miasta

Jest późna noc, pod nami chłodna trawa

Jedyna taka chwila

Kocha się wszystko, bo wszystko tak szybko przemija

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

I wiem, że cokolwiek się stanie, gdzie tylko będziesz

To ja, bez względu na wszystko też tam będę

Bevroren in de poses van de herfst

De bus snelt tot de rand, volgepropt met vermoeidheid

Je hand vast houden

Je ziet een gebrek aan enthousiasme als verlating

Gesprek van lege stoelen

Het is moeilijk om iets te zeggen als je jezelf verliest

Sinds ik me kan herinneren, kom ik steeds terug voor iets

Woorden met nauwkeurigheid moe worden

Sinds ik me herinner...

Je vertelde me altijd

"Jij bent mijn hele wereld"

Toen ik de gedachte niet kon verdragen je te verliezen

Ik weet het al…

De overblijfselen van de stad fonkelen

Het is laat in de nacht, koel gras onder ons

Dit is het enige moment

Je houdt van alles omdat alles zo snel voorbij gaat

Je vertelde me altijd

"Jij bent mijn hele wereld"

Toen ik de gedachte niet kon verdragen je te verliezen

Ik weet het al…

Je vertelde me altijd

"Jij bent mijn hele wereld"

Toen ik de gedachte niet kon verdragen je te verliezen

En ik weet wat er ook gebeurt, waar je ook bent

Ik ben het, wat er ook gebeurt, ik zal er ook zijn